Alle berichten door Rob Bertijn

Suriname – Keti-koti

Keti-koti is een nationale feestdag in Suriname. De naam komt uit het Sranantongo en betekent zoveel als ‘gebroken ketenen’. Het herdenkt de afschaffing van de slavernij door Nederland op 1 juli 1863 in Suriname en de Nederlandse Antillen.

Het duurde echter nog tien jaar voordat men werkelijk vrij was. Tot 1873 gold er een overgangsperiode waarin de 40.000 ‘voormalige’ slaven gedwongen werden tegen een hongerloontje op de plantages te blijven werken. Na de ‘echte bevrijding’ in 1873 trokken de meeste van hen naar Paramaribo een nieuw leven tegemoet.

Vlag
De vlag van Suriname werd ingevoerd op 25 november 1975, de dag dat het land onafhankelijk werd van Nederland. Voor het ontwerp was een wedstrijd uitgeschreven waarvoor meer dan 270 inzendingen binnenkwamen. Geen van deze ontwerpen werd uiteindelijk gekozen. Wel kwamen verschillende onderdelen van verschillende inzenders uiteindelijk terug in de vlag.

De gele ster in het midden staat voor eenheid en hoop. De twee groene en één rode baan staan voor de kleuren van de politieke partijen die ten tijde van de onafhankelijkheid aan de macht waren. Het rood staat tevens voor de liefde. De twee witte stroken daartussen staan voor gerechtigheid en vrijheid.

Benen
Over de positie van de ster ontstond nog enige discussie. Uiteindelijk werd gekozen voor een placering met twee punten naar beneden, of zoals toenmalig president John Ferrier het zei: “Met beide benen stevig op de grond”.

20140701-085233-31953462.jpg

Oost- en West-Souburg

Strikt genomen hoort deze vlag op 1 juli thuis, maar wegens “vlagdagen-drukte” (verschillende vlaggen die allemaal op één dag zouden moeten wapperen), één dag eerder”!

Op 1 juli 1966 werd bij de gemeentelijke herindeling van Walcheren de gemeente Oost- en West-Souburg (samen met de gemeente Ritthem) bij Vlissingen gevoegd. (Op een kleine strook in het noorden na, die bij Middelburg werd gevoegd en een strook in het westen, die naar Valkenisse ging, nu op zijn beurt inmiddels onderdeel van de gemeente Veere).

Oost- en West-Souburg waren tot 1842 afzonderlijke gemeenten, elk met een eigen wapen.
Het wapen van West-Souburg heeft een gouden veld met een rode burcht, dat van Oost-Souburg een zwart veld met een gouden burcht.
De Hoge Raad van Adel voegde bij de gemeentelijke herindeling op 23 november 1842 beide wapens samen, zodat de linkerhelft werd ingenomen door Oost-Souburg en de rechterhelft door West-Souburg.

Het werd als volgt omschreven: Gepartiseerd van sabel en goud, waarop een burgt, gepartiseerd van goud en keel.
Tegenwoordig wordt het omschreven als: Gedeeld van zwart en goud, met een van goud en rood gedeelde dubbele burcht over de delingslijn.
De vlag van Oost- en West-Souburg heeft het wapen middenin de vlag, die in twee kleuren is verdeeld: het goud (in de praktijk geel) van de “Oost-Souburgse burcht” aan de broekingszijde, en het rood van “West-Souburgse burcht” aan de vluchtzijde.

Interessant is natuurlijk te bedenken dat hoewel de vlag bijna uitsluitend in Oost-Souburg te zien is, het evengoed de vlag van West-Souburg is (tegenwoordig de facto een wijk van Vlissingen).

20140630-084208-31328821.jpg

Zeeland, Michigan

Het lijkt op de vlag van Zeeland, maar toch niet helemaal. Dat klopt, het is de vlag van het Amerikaanse stadje Zeeland in de staat Michigan.
In 1847 zeilden 457 mensen vanuit Zeeland via Antwerpen en Rotterdam in drie schepen naar de Verenigde Staten onder leiding van hereboer Jannes van de Luijster uit Borssele. Hij financierde de hele onderneming.

Waarom vertrokken ze? De hoofdreden was religieuze vrijheid. Hoewel die vrijheid er in Nederland in theorie ook was, waren er wel wat kanttekeningen bij die vrijheid, zeker voor een groepering als de Afgescheidenen, die de invloed van de staatskerk wilde ontvluchten.
Maar in de jaren daarna waren er ook nog andere redenen: de economische toestand, maar ook de moeite die deze streng gereformeerde groep had met de vooruitgang op wetenschappelijk en sociaal gebied.

De eerste groep die aankwam op de plek waar nu Zeeland ligt, was de groep onder Van de Luijster, op 27 juni 1847.
De groep o.l.v. aannemer Jan Steketee arriveerde op 4 juli en de hekkesluiters kwamen op 1 augustus o.l.v. dominee van der Meulen.

Het eerste gebouw dat verrees, was niet geheel verrassend, een kerk. Binnen 25 jaar was Zeeland een gezond groeiend dorp en in 1907 werd het een stad. De plaats is inmiddels gegroeid tot 5.500 inwoners, waarvan er velen nog steeds Nederlandse achternamen hebben.

De grootste stad in de buurt is Holland, met zo’n 33.000 inwoners, maar ook vinden we er plaatsjes met namen als Vriesland, Overisel, Drenthe, Graafschap, Zutphen en Noordeloos.

Zeeland heeft toestemming gekregen de vlag van de Nederlandse provincie Zeeland te gebruiken en heeft er wat eigen inbreng aan toegevoegd: de verticale strepen aan de broekingszijde en de tekst ‘City of Zeeland, Michigan’ boven het wapen, plus Zeeland’s wapenspreuk ‘Luctor et emergo’ eronder.

20140627-080717-29237152.jpg

Kroatië – Dan državnosti (Nationale feestdag)

Op 25 juni 1991 verklaarde Kroatië zich (net als Slovenië) onafhankelijk van het uiteenvallende Joegoslavië. Franjo Tudjman werd de eerste president.
Vanaf 1 juli 2013 is Kroatië lid van de EU.

De vlag van Kroatië is er een uit de zgn. pan-slavische vlaggenfamilie, met als oorsprong de Nederlandse vlag.
Toen tsaar Peter de Grote zijn licht opstak in de Nederlanden in 1697, kwam hij danig onder de indruk van de Nederlandse scheepsbouw en de organisatie van de marine.
Terug in Rusland introduceerde hij een handelsvlag gebaseerd op de Nederlandse driekleur: wit-blauw-rood (nu de nationale vlag).

Dit op zijn beurt beïnvloedde weer andere landen dezelfde driekleur te gebruiken en die enigszins aan te passen.
We zien de kleuren terug in de huidige vlaggen van Servië, Slovenië en Slowakije. Tot 2004 had Montenegro ook een vlag uit deze ‘serie’. En hoewel je het nu niet meer zou zeggen is ook de vlag van Bulgarije (wit-groen-rood) een pan-slavische vlag. Tot 1878 was het groen in de vlag blauw.

Zonder het wapen zou de vlag van Kroatië identiek zijn aan die van Nederland. Het wapen vertoont een rood-wit geblokt schild, het zogenaamde ‘sahovnica’ (schaakbord). Sinds de 10e eeuw was dit het wapen van de Kroatische koningen.
De vijf schildjes erboven vormen tesamen een kroon en staan (van links naar rechts) voor Kroatië, Dubrovnik, Dalmatië, Istrië en Slavonië.

20140625-080504-29104914.jpg

Québec – Saint-Jean

De nationale feestdag van Québec, ook wel Saint-Jean-Baptiste genoemd, of met de officiële, maar nogal ‘gewone’ naam: Fête Nationale du Québec.
De feestdag is de geboortedag van Johannes de Doper en werd vroeger in Frankrijk gekoppeld aan de viering van de zonnewende.
In de loop van de 19e eeuw omarmde de Franstalige gemeenschap in Canada het als nationale dag voor hun bevolkingsgroep.

De vlag van Québec heeft een naam: Fleurdélisé. Hij is in vieren verdeeld door een wit kruis, afkomstig van de Franse koninklijke vlag. De vier fleur-de-lys op de blauwe velden lijken ook te verwijzen naar de vroegere Franse koningsvlag, maar dat is niet het geval.
Deze zijn afkomstig van een vlag die gebruikt werd door een Frans-Canadese militie onder bevel van luitenant-generaal Louis-Joseph Montcalm, bij de Slag van Carillon in 1758.
De vlag had eerst een iets ander ontwerp, met de fleur-de-lys in het goud en diagonaal naar elkaar toe geplaatst. Het huidige ontwerp stamt uit 1948.

20140624-082818-30498429.jpg

British Antarctic Territory – Antarctic Treaty

Op 23 juni 1961 werd het Antarctic Treaty System (Antarctisch Verdrag) van kracht. Sinds 1959 stond het open voor ondertekening. De originele ondertekenaars waren de 12 landen die actief waren in Antarctica tijdens het Internationaal Geofysisch Jaar van 1957-1958: Argentinië, Australië, België, Chili, Frankrijk, Japan, Nieuw-Zeeland, Noorwegen, Zuid-Afrika, de Sovjet-Unie, het Verenigd Koninkrijk en de Verenigde Staten. Sinds 1961 hebben vele andere landen ook ondertekend, inclusief Nederland.

Het verdrag regelt dat Antarctica een gebied is zonder militaire activiteit, met vrijheid voor wetenschappelijk onderzoek. In 1998 werd een bepaling aan het verdrag toegevoegd dat het tot 2048 onmogelijk maakt om delfstoffen op het continent te exploiteren. Aangezien Antarctica geen enkel land toebehoort, heeft het ook geen officiële vlag.

Er zijn echter wel degelijk territoriale claims. Argentinië, Australië, Chili, Frankrijk, Nieuw-Zeeland, Noorwegen en het Verenigd Koninkrijk hebben het continent in taartpunten van ongelijke grootte verdeeld, die elkaar op verschillende plekken overlappen. De claims zijn niet officieel en worden door veel ander landen, waaronder Nederland, niet erkend.

Om de dag te markeren wappert vandaag de vlag van het British Antarctic Territory, officieel gevormd in 1962. Tot het territorium behoort het Antarctic Peninsula. De Britten hebben twee onderzoekscentra, Halley en Rothera.

De vlag is een zogenaamde ‘ensign’-vlag, een vlag die de Britse Union Flag in de broekingszijde laat zien en de rest van het veld vrij laat voor een symbool of wapen. Rode en blauwe ‘ensigns’ komen heel veel voor, de rode variant wordt op zee gebruikt als handelsvlag en bij de marine. De blauwe ‘ensign’ wordt door legeronderdelen gebruikt en door veel overzeese Britse territoria.

De Britse Antarctische vlag is echter een ongewone witte ‘ensign’, uiteraard vanwege ijs en sneeuw. De vlag is in gebruik sinds 1998 en toont het Brits-Antarctische wapen, een fakkel (symbool voor onderzoek) met een Britse leeuw en pinguïn als schilddragers. Bovenop het schild is het wetenschappelijk vaartuig Discovery afgebeeld.

20140623-135539-50139109.jpg

Orkney – Summer solstice

Orkney viert vandaag z’n zonnewende of summer solstice (zie ook gisteren).
De vlag van de Schotse eilandengroep in een vrij recente: het is een ontwerp van Ducan Tullock en hij won daarmee de ontwerpwedstrijd voor een eigen vlag in 2007.

Voor het Scandinavische model werd gekozen vanwege de historische banden met Noorwegen.
Het rood en geel komt voor in de wapens van zowel Noorwegen en Schotland en het blauw komt van de Schotse vlag, maar staat tevens voor het maritieme karakter van de eilanden.

20140622-084501-31501968.jpg

Zweden – Zonnewende

De langste dag, de zonnewende, wordt in de Scandinavische landen, maar ook op de Britse eilanden uitgebreid gevierd.
In Zweden wordt Midsommarafton gevierd met het opzetten en dansen rond een meiboom, spelletjes, picknick en muziek.

De Zweedse vlag is al in gebruik sinds de 16e eeuw, de kleuren blauw en geel komen ook voor in het wapen van Zweden.
De vlag is van het Scandinavische type, net als die van Denemarken, Noorwegen, Finland, IJsland, Faeröer, de Åland Eilanden en de Orkney Eilanden.
Die laatste eilandengroep, ten noorden van Het Schotse vasteland, viert de zonnewende morgen, op 22 juni.
Morgen de vlag van Orkney dus.

20140621-090055-32455731.jpg

Spanje – Troonswissel

Gisteren, op 18 juni heeft koning Juan Carlos I zijn troonsafstand getekend, vandaag pas echter wordt zijn zoon Felipe in het parlement als koning geīnstalleerd.
268 jaar na Felipe V (1683-1746) krijgt Spanje dan eindelijk koning Felipe VI, die in tegenstelling tot koning Willem Alexander, opperbevelhebber van het leger wordt. Vanmorgen krijgt hij de daarbij behorende sjerp door zijn vader uitgereikt.

De Spaanse vlag bestaat in twee varianten: zonder en mét staatswapen.
De tweede versie wappert vandaag. Het staatswapen is in vier kwartieren verdeeld. Het eerste kwartier toont een burcht en staat voor Castilië, het tweede kwartier een leeuw voor León, het derde kwartier vier rode banen op een gouden veld voor Aragón en het vierde kwartier een gouden ketting op een rood veld voor Navarra.
Onderin het schild, in de insteek, een granaatappel op een zilveren veld voor Granada.
In het centrum van het schild is tenslotte het wapen van Borbón te zien voor het huidige Spaanse koningshuis.
Aan weerszijden van het schild twee pilaren, de zogenaamde Zuilen van Hercules, die staan voor de Straat van Gibraltar.
Het motto op het lint luidt: Plus ultra (Steeds verder).
Bovenop het schild is de koninklijke kroon te zien.

20140619-132728-48448751.jpg