Drie vlaggen vandaag. Vlag 3:

Inmiddels zijn er negen weken oorlog achter de rug en hoewel het Russische leger wel degelijk kleine ‘vorderingen’ maakt in de Donbas, is er tot nu toe nog steeds geen grootscheepse aanval, waar door Rusland wel op werd gezinspeeld afgelopen week.

Desalniettemin rukken tankcolonnes vanuit het noorden en oosten steeds verder op richting de steden Sloviansk en Kramatorsk.
Volgens de Oekraïense legerleiding is de frontlinie echter zeer gefragmenteerd, waardoor bijvoorbeeld het ene moment een dorp in Russische handen is, dan weer wordt terugveroverd door Oekraïne.

Marioepol

Hoewel Marioepol volgens de Russische legerleiding een week geleden geheel in Russische handen zou zijn, bleek dat het enorme gebied van de Azovstal-fabriek nog steeds niet is veroverd.
Poetin reageerde daarop door te zeggen dat ze dat ook niet eens meer gingen proberen, omdat het doel Marioepol in handen te krijgen (“te zuiveren”) al bereikt was.

Kennelijk veranderde hij daarna toch weer van mening, want inmiddels ligt het complex alweer dagenlang onder vuur.
In de catacomben onder de fabriek zouden nog steeds honderden Oekraïense strijders verblijven, net als plusminus duizend burgers, onder wie veel vrouwen en kinderen.

Vriendschapsbeeld verwijderd

Afgelopen week nam Kiev’s burgemeester Vitali Klytsjko het besluit om een ruim 8 m hoog standbeeld uit het centrum van de hoofdstad te verwijderen.
Het werd in 1982 door de Sovjet Unie aan (toen nog sovjet-republiek) Oekraïne geschonken, als teken van vriendschap.
De twee figuren houden samen hoog boven het hoofd het wapen van de Sovjet Unie vast, waarop de tekst Дружьа Народов (Druzhba Narodiv), wat zoveel wil zeggen als ‘Vriendschap tussen volkeren’.
Klytsjko was er zelf bij aanwezig toen het standbeeld werd ontmanteld, waarbij hij liet weten dat er van vriendschap weinig meer over was: “Rusland verwoest het normale leven van miljoenen Oekraïeners en maakte een einde aan de vrede in Europa.”
Screenshots van de ontmanteling:

Dreigende taal

Met de traag verlopende Russische opmars, het verlies van de kruiser Moskva en de nog steeds toenemende aanvoer van alsmaar zwaardere wapens vanuit de Verenigde Staten en Europa naar het Oekraïense leger, is het inmiddels duidelijk dat president Poetin steeds bozer en gefrustreerder wordt.
Eergisteren liet hij weten dat landen die proberen in het conflict tussenbeide te komen, te maken zullen krijgen met een ‘snelle reactie’ van Moskou en dat alle beslissingen over hoe Moskou in zo’n situatie zal reageren, al zijn genomen.

Volgens de dictator zal hij dan ‘tegenaanvallen ontketenen’ tegen iedereen die ‘bedreigingen van strategische aard creëert die onaanvaardbaar zijn voor Rusland’.
Verder gooide hij er nog een paar onwaarheden bij op de inmiddels grote hoop: zo zou het Westen Rusland in stukken willen opdelen en zou het Oekraïne in conflict hebben gebracht met Rusland.
De Russische frustratie wordt ook verwoord door Poetin’s marionet Sergej Lavrov, de minister van Buitenlandse Zaken, die stelde dat een Derde Wereldoorlog een reële optie is.

Het is maar al te duidelijk dat het regime in Moskou de publieke opinie probeert te beïnvloeden en twijfel zaait over wat er met die ‘tegenaanvallen’ bedoeld wordt. Het neemt het woord ‘kernoorlog’ niet in de mond, maar dreigt er tussen de regels wel mee.
In Moskou hoopt men dat hiermee de bereidheid tot het leveren van zware wapens zal afnemen of stoppen.
Dat Rusland echter een kernoorlog zou ontketenen lijkt onwaarschijnlijk, want dat zou het regime weleens de kop kunnen kosten.

Slachtoffers

Het trieste wekelijkse blokje van slachtoffers:
Voor wat Oekraïense burgerslachtoffers betreft: de Oekraïense regering houdt het op 24.332 of meer (waarvan zo’n 5.000 in Marioepol), plus 4.000 gewonden, de Verenigde Naties houden het op 2.787 doden en 3.152 gewonden.
Oekraïense militairen: volgens de Oekraïense regering rond de 2.500 tot 3.000 gesneuvelden en 1.000 gewonden, Amerikaanse inlichtingendiensten schatten het aantal dode militairen op 2.000* tot 4.000*.
*) deze cijfers zijn sinds vijf weken terug niet meer aangepast

De getallen voor gesneuvelde Russen lopen nog steeds enorm uiteen, Rusland houdt het cijfer waarschijnlijk bewust ‘laag’: 1.351 doden, 3.825 gewonden.
De Amerikaanse inlichtingendiensten schatten de Russische verliezen op 10.000 of meer.
De NAVO gebruikt een veel ruimere marge, maar zit wel op dezelfde golflengte met aantallen gesneuvelde Russen: 7.000 tot 15.000.
*) de cijfers in dit blokje zijn sinds drie weken niet verder bijgesteld

De vlag

De vlag van Oekraïne bestaat uit twee even brede horizontale banen van blauw en geel.

Er zijn voldoende aanwijzingen dat de kleuren blauw en geel van de vlag ver terug gaan, zelfs tot de 15e eeuw. De kleuren gaan er echter pas echt toe doen wanneer de twee keizerrijken waar Oekraïne onderdeel van uitmaakte (het Russische en het Oostenrijks-Hongaarse), ophouden te bestaan.
De West-Oekraïense Nationale Republiek gebruikt tussen 1918 en 1919 de blauw-gele vlag. De vlag wordt gecontinueerd  bij het samengaan van de twee Oekraïnes tot de Oekraïense Staat.

Tot aan 1949 heeft Oekraïne als Russische sovjet-republiek verschillende variaties van egaal rode vlaggen met de letters YCCP (Ukrayinskaya Sotsialisticheskaya Sovetskaya Respublika – oftewel Socialistische Sovjet Republiek Oekraïne) erop.

In 1949 krijgen alle Russische republieken een vlag-‘make-over’, variaties op de vlag van de Sovjet-Unie met eigen accenten. Die van Oekraïne heeft een blauwe balk aan de onderkant.

Vanaf 1990, dus nog vóór de onafhankelijkheid, wordt de blauw-gele vlag her en der al aarzelend waargenomen. Met het opnieuw zelfstandig worden, wordt de vlag officieel ingevoerd. Wettelijke status krijgt de vlag op 28 januari 1992.
De eerste vlag die ooit boven het Verchovna Rada (het Oekraïnse parlement) wapperde is nu in het parlementsmuseum te zien.

Het blauw in de vlag symboliseert de hemel, het geel de uitgestrekte tarwevelden.

Symbool

Sinds het begin van de Oekraïense oorlog op 20 februari, is de nationale vlag een symbool van hoop en verzet geworden.