Oekraïne – Сорок вісім тижнів війни / Achtenveertig weken oorlog

Twee vlaggen vandaag. Vlag 2:

Ontslagen in oorlogstijd

Was corruptie in Oekraïne al een probleem vóór de Russische inval, in oorlogstijd is dat niet verdwenen. Uiteraard lag daar gezien de situatie in het land niet langer de nadruk op, deze week kwam daar verandering in.

President Zelensky tijdens zijn toespraak (screenshot)

Gisternacht kondigde president Zelensky aan dat ambtenaren en regeringsmedewerkers niet meer voor privédoeleinden naar het buitenland mogen reizen.
Daarnaast kondigde hij een reeks ontslagen aan, namen noemde hij niet.
Maar gisteren werd duidelijk dat in ieder geval elf mensen het veld moesten ruimen.

Kyrylo Tymoshenko, plaatsvervangend hoofd van het presidentiële bureau, kondigde na de toespraak aan zijn functie neer te leggen.
Tymoshenko, die vaak in actie kwam als regeringswoordvoerder, lag al langer onder vuur. Hem werd door onderzoeksjournalisten verweten er een wel erg luxueuze levensstijl op na te houden, waaronder de aanschaf van verschillende sportauto’s, iets wat hij zelf altijd tegensprak.

Kyrylo Tymoshenko (1989), tot gisteren plaatsvervangend hoofd van het presidentiële bureau, tijdens een toespraak in juni 2022 (screenshot)

Na Tymoshenko nam de plaatsvervangend minister van Defensie, Vyacheslav Shapovalov, ontslag, naar verluidt wegens een aantal corruptiebeschuldigingen. Zo zou hij voedselvoorraden voor het leger tegen veel te hoge prijzen hebben ingekocht.

Ook opgestapt: Vyacheslav Shapovalov (1969), plaatsvervangend minister van Defensie (fotograaf onbekend)

Ook plaatsvervangend procureur-generaal Oleksiy Symonenko is uit zijn functie ontheven. Een reden werd niet gegeven, alleen dat het zijn eigen wens was.
Volgens nieuwssite Kiyv Independent zou hij echter corruptiezaken hebben verdoezeld, een andere nieuwssite, Ukrainska Pravda, meldde dat hij rond de jaarwisseling in een Mercedes van de Oekraiënse zakenman Grigory Kozlovsky, naar Spanje zou zijn gereden voor een vakantie.
Kozlovsky is mede-eigenaar van een tabaksfabriek die sigaretten voor de zwarte markt geproduceerd zou hebben, tegen hem loopt een onderzoek naar belastingontduiking.

Plaatsvervangend procureur-generaal Oleksiy Symonenko (1976) was ook onderdeel van de ontslagronde (Facebook-profielfoto)

Bij het ministerie van Ontwikkeling van Gemeenschappen en Gebieden hebben twee onderministers ontslag genomen. Het gaat om Vyacheslav Negoda en Ivan Lukerya

Links: Vyacheslav Negoda (1957) (fotograaf onbekend) / Rechts: Ivan Lukerya (1990) (fotograaf onbekend)

Verder zijn er vijf gouverneurs ontslagen, en wel van de regio’s Dnipropetrovsk, Zaporizja, Kiev, Soemy en Cherson.

Arrestatie

De opvallendste figuur die het veld moest ruimen was Vasyl Lozynsky, de plaatsvervangend minister van Infrastructuur. Afgelopen weekend werd hij in zijn kantoor gearresteerd, waarbij ook contant geld werd aangetroffen met een totale waarde van (omgerekend) 36.000 euro.
Hij wordt verdacht van het achteroverdrukken van 400.000 dollar: geld dat bedoeld was voor de aankoop van hulpgoederen.

Vasyl Lozynsky (fotograaf onbekend)

Lozynsky had o.a. de supervisie over de verdeling en/of vervanging van grote aantallen generatoren, na langdurige Russische aanvallen op infrastructuur, zoals elektriciteitscentrales.
Zijn ontmaskering was het werk van de Oekraïense anti-corruptiedienst en het Openbaar Ministerie.

De Leopard-tank

Na lang talmen heeft Duitsland de lang voor zich uitgeschoven beslissing genomen om Leopard-tanks te leveren.
Langere tijd werd er volop over gesteggeld, hoewel er al een tijdje op werd aangedrongen door o.a. de Verenigde Staten, Polen, Finland en Nederland. De tank is een geduchte tegenstander van de Russische T-90-tank.
Het lange aarzelen heeft deels met Duitslands gevoelige oorlogsverleden te maken, maar ook vreest men in Berlijn dat levering de oorlog verder zal kunnen laten escaleren.

Duitse Leopard-tanks (fotograaf onbekend)

Andere NAVO-landen die Oekraïne Leopards willen leveren zijn Polen en Litouwen.
Polen is van plan veertien tanks (wat gelijk staat aan een compagnie) te leveren. Officieel moet Duitsland als bouwer van de Leopard toestemming geven voor een exportvergunning voor doorlevering aan een ander land.

Links: Masteusz Morawiecki (1968), premier van Polen (© Kancelaria Premiera / publiek domein) / Rechts: Boris Pistorius (1960), minister van Defensie van Duitsland (foto: Wolfgang Wilde / publiek domein)

De nieuwe Duitse minister van Defensie, Boris Pistorius, heeft deze week gezegd dat Berlijn geallieerde NAVO-landen groen licht geeft voor de levering, hoewel de eigenlijke beslissing bij bondskanselier Olaf Scholz ligt.
Polen’s premier Masteusz Morawiecki zei te hopen dat de Europese Unie de levering financieel zal compenseren.
Nederland overweegt of het zijn achttien van Duitsland geleaste Leopard-tanks zal kopen en dan vervolgens aan Oekraïne te doneren.
Oekraïne zelf heeft aangegeven dat ze 300 Leopards denken nodig te hebben.
Ook Noorwegen overweegt van zijn zesendertig Leopard-tanks er vier tot acht aan Oekraïne te leveren.

De Amerikaanse M1-Abrams-tank (© tanks-encyclopedia.com)

Nu Duitsland door de bocht is, zullen de Verenigde Staten er waarschijnlijk toe overgaan om dertig M1-Abrams-tanks naar Oekraïne te sturen. Het land vond dat eerst Duitsland aan zet was en dat is nu het geval.

De Russische ambassadeur in de V.S., Anatoly Antonov, heeft de leveringen van Duitse en Amerikaanse tanks “een grove provocatie” genoemd, omdat het hier niet om afweergeschut gaat, maar om aanvalswapens.

De vlag

Vlag van Oekraïne (1992-heden)

De vlag van Oekraïne bestaat uit twee even brede horizontale banen van blauw en geel.

Vlaggen in hoofdstad Kiev (fotograaf onbekend)

Er zijn voldoende aanwijzingen dat de kleuren blauw en geel van de vlag ver terug gaan, zelfs tot de 15e eeuw. De kleuren gaan er echter pas echt toe doen wanneer de twee keizerrijken waar Oekraïne onderdeel van uitmaakte (het Russische en het Oostenrijks-Hongaarse), ophouden te bestaan.
De West-Oekraïense Nationale Republiek gebruikt tussen 1918 en 1919 de blauw-gele vlag. De vlag wordt gecontinueerd  bij het samengaan van de twee Oekraïnes tot de Oekraïense Staat.

Tot aan 1949 heeft Oekraïne als Russische sovjet-republiek verschillende variaties van egaal rode vlaggen met de letters YCCP (Ukrayinskaya Sotsialisticheskaya Sovetskaya Respublika – oftewel Socialistische Sovjet Republiek Oekraïne) erop.

In 1949 krijgen alle Russische republieken een vlag-‘make-over’, variaties op de vlag van de Sovjet-Unie met eigen accenten. Die van Oekraïne heeft een blauwe balk aan de onderkant.

Vanaf 1990, dus nog vóór de onafhankelijkheid, wordt de blauw-gele vlag her en der al aarzelend waargenomen. Met het opnieuw zelfstandig worden, wordt de vlag officieel ingevoerd. Wettelijke status krijgt de vlag op 28 januari 1992.
De eerste vlag die ooit boven het Verchovna Rada (het Oekraïnse parlement) wapperde is nu in het parlementsmuseum te zien.

Het blauw in de vlag symboliseert de hemel, het geel de uitgestrekte tarwevelden.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA
De tentoongestelde ‘eerste’ vlag in het parlementsmuseum van Oekraïne (© rada.gov.ua)

Symbool

Sinds het begin van de Oekraïense oorlog op 20 februari, is de nationale vlag een symbool van hoop en verzet geworden.

Oekaïense troepen poseren voor een foto mét vlag na een herovering in de Donbas (screenshot)

Schotland – Burns Night / Burns-nacht (1801)

Twee vlaggen vandaag. Vlag 1:

Burns Night (Schots: Burns Nicht) herdenkt de geboorte van de Schotse dichter Robert Burns in 1759. De dag van vandaag staat ook wel bekend als Robert Burns Day, Robbie Burns Day of Burns Supper.

robert burns
Robert Burns (publiek domein)

Robert Burns (1759-1796) is een van Schotland’s bekendste dichters, zo niet de bekendste. Zijn gedicht/lied Auld Lang Syne (1788) kennen we ook nu nog en komt vooral langs bij Nieuwjaarsvieringen. Hij schreef zijn gedichten oorspronkelijk in het dialect van Ayrshire.
Oud is hij niet geworden: hij stierf door hartproblemen op 37-jarige leeftijd.

Traditioneel Schots gerecht op Burns Night: haggis, netties (koolraap) en tatties (aardappelpuree) (fotograaf onbekend)

Om hem te gedenken worden al sinds 1801 ieder jaar diners (Burns Supper) gegeven, zowel formeel als informeel. Het is Schots wat de klok slaat: er wordt Schots gegeten, zoals haggis (een vleesgerecht gemaakt van schapen-hart, -long en -lever) en cranachan (een toetje waar whisky in verwerkt wordt), er wordt Schots gedronken (whisky uiteraard), Schotse muziek ten gehore gebracht en natuurlijk worden er gedichten van Burns voorgedragen.

“Piping in the haggis”: de haggis wordt binnengebracht voorafgegaan door een doedelzakspeler (© Visit Scotland)

De haggis is het hoofdgerecht en die wordt meestal met de nodige ceremonie binnengebracht (als het even kan met doedelzak-begeleiding) en allen gaan staan.

auld lang syne
Auld Lang Syne bladmuziek

Bij sommige diners wordt ook gezongen (uiteraard teksten van Burns) en/of gedanst. Traditioneel wordt het diner afgesloten met het zingen van Auld Lang Syne, waarbij iedereen gaat staan en elkaars hand vasthoudt.

Kaart van Schotland (© freeworldmaps.net)

De vlag

Vlag van Schotland (1540-heden)

De Schotse vlag is blauw met een wit andreaskruis, Saint Andrew’s cross of Saltire genaamd. De Schotse vlag heeft een lange geschiedenis, waarvan verschillende vermeldingen in legendes, maar de oudste op schrift stamt uit 1165. Na een gedaanteverwisseling van een wit andreaskruis op een rode vlag naar een blauwe vlag, is het dundoek sinds 1540 onveranderd gebleven. De Schotse vlag is nu tevens onderdeel van de Britse unievlag, Union flag of Union Jack, die heel ingenieus de vlaggen van Schotland, Engeland en Noord-Ierland (maar niet Wales!) verenigt.

Lion Rampant of Scotland

Naast de Saltire is er nog een nationale vlag in gebruik, die zowel door officiële instanties als door de bevolking gebruikt wordt (in dit laatste geval is het aan bepaalde regels gebonden).

Het is de vlag die we hierboven zien afgebeeld: de vlag is geel met een rode ‘klimmende’ leeuw (‘lion rampant’), blauw getongd en genageld, binnen een dubbel uitgevoerde rode sierrand, voorzien van fleur-de-lys.

Het is de Koninklijke Standaard van Schotland, die bekend staat als The Lion Rampant of Scotland of Banner of the King of Scots.
Voordat het Koninkrijk Schotland met dat van Engeland en Ierland werd samengevoegd was dit de koninklijke banier van de Schotse koningen en koninginnen (maar dan vierkant).
In 1603 werd James Charles Stuart koning van Engeland en Ierland onder de naam James I en koning van Schotland als James VI, waardoor er een koninklijke standaard ontstond die in vakken werd verdeeld om de verschillende symbolen er op weer te geven.

De huidige Koninklijke Standaard van een Britse monarch (onveranderd sinds het aantreden van Koningin Victoria in 1837) kent twee versies: één voor gebruik in Engeland, Wales en Noord-Ierland en één voor gebruik in Schotland. We zien ze hieronder:

Links: Koninklijke Standaard van Engeland, Wales en Noord-Ierland / Rechts: Koninklijke Standaard van Schotland

De linkerversie is die voor Engeland, Wales en Noord-Ierland en de rechterversie die voor Schotland.
Versie één laat tweemaal het Engelse wapen zien (drie ‘gaande’ leeuwen), eenmaal het Schotse (de ‘klimmende’ leeuw) en eenmaal Ierland (de harp).
Versie twee echter heeft tweemaal de ‘klimmende’ leeuw van Schotland en slechts eenmaal de drie Engelse leeuwen.

De kist met het lichaam van Koningin Elizabeth II (1926-2022), gedekt met de Schotse Koninklijke Standaard, arriveert bij haar paleis in Edinburgh, opgewacht door o.a. The Princess Royal (Prinses Anne) en haar echtgenoot Sir Timothy Laurence (screenshot)

De Schotse Koninklijke Standaard kwam ook prominent in beeld na het overlijden van Koningin Elizabeth op 8 september vorig jaar. Omdat zij in Schotland overleed werd de kist met haar lichaam, gedekt met deze koninklijke vlag, naar The Palace of Holyroodhouse in Edinburgh overgebracht.

Gebruik Lion Rampant

Nu zou het in de lijn der verwachting liggen dat daarmee de eerste Schotse Koninklijke Standaard (de gele vlag) van het toneel zou verdwijnen, maar dat gebeurde niet.
Zodoende zijn er nu eigenlijk twee koninklijke standaarden voor Schotland. Er is echter wel degelijk verschil in gebruik!

De vlag met de vier kwartieren wordt alleen door een Britse vorst gebruikt bij verblijf in Schotland en wappert doorgaans boven de desbetreffende residentie als hij of zij daar aanwezig is. In de praktijk zijn dit The Palace of Holyroodhouse in Edinburgh en Balmoral Castle in Aberdeenshire.
De monarch kan echter ook voor de geelrode Lion Rampant kiezen, zoals we op de foto hieronder zien.

Balmoral Castle in Aberdeenshire met de Lion Rampant in top (fotograaf onbekend)

Deze vlag wordt in officiële vorm verder gebruikt door vertegenwoordigers van de monarch in Schotland: de Lord High Commissioner to the General Assembly of the Church of Scotland, de Lord Lyon King of Arms, de Keeper of the Great Seal (de officiële naam van de eerste minister van Schotland) en de Lord Lieutenants of the Counties.

Processie bij de opening in 2019 van de General Assembly of the Church of Scotland, de Lord High Commissioner zien we achter de man met de staf, vóór hem de Lion Rampant-vlag en ook de Saltire maakt haar opwachting (screenshot)

Vanaf 1934 echter mag de vlag ook gebruikt worden door ‘het volk’. Bij de voorbereiding van het Zilveren Jubileum (in 1935) van Koning George V, werd er een koninklijk besluit uitgevaardigd dat de Schotse bevolking toestemming gaf om de Lion Rampant te gebruiken als teken van trouw en (feest)viering, maar wel op de voorwaarde dat de vlag bij gebruik door een particulier persoon of een vereniging, niet van een vlaggenmast wappert, maar in de hand gehouden dient te worden.

Schotse voetbalfans temidden van een zee van vlaggen, zowel de Saltire als de Lion Rampant (fotograaf onbekend)

Deze regel geldt ook heden ten dage nog, waardoor naast de blauw-witte Saltire ook de geel-rode Lion Rampant te zien is bij festiviteiten en sportwedstrijden.

Links: William I (William the Lion) (1142-1214), koning van Schotland van 1165 tot en met 1214, ongedateerd portret door een onbekende artiest (publiek domein) / Rechts: Alexander II (1198-1249), koning van Schotland van 1214 tot en met 1249, 18e eeuwse gravure van John Hall English (1739-1797) (Collectie Scottish National Portrait Gallery, Edinburgh)

Tot slot: wat de ouderdom van deze vlag betreft: ze werd waarschijnlijk voor het eerst gebruikt door Koning William I (William the Lion) (circa 1142-1214) of door zijn zoon Koning Alexander II (1198-1249) en heeft dus inmiddels een respectabele leeftijd!

Trotse Schot met de Lion Rampant (fotograaf onbekend)