Strijd in en rond Soledar

Het lijkt erop dat de Wagnergroep, een beruchte Russische huurlingenorganisatie (geen onderdeel van het Russische leger), delen van de stad Soledar heeft ingenomen. Deze oorspronkelijk 11.000 inwoners tellende stad ligt zo’n 10 km ten noorden van de zwaar bevochten stad Bachmoet, die nog steeds in Oekraïense handen is.

Of de verovering een feit is, is niet met zekerheid te zeggen. Het nieuws werd bekendgemaakt door Jevgeni Prigozjin, hoofd van de Wagnergroep en een persoonlijke vriend van de Russische president.
Daarna bevestigden zowel het Britse ministerie van Defensie als de Amerikaanse denktank Institute for the Study of War het bericht.
Dat wordt dan weer tegengesproken door Oekraïne.
Volgens Hanna Maliar, vice-minister van Defensie, wordt er nog gevochten in de stad en houden de Oekraïeners nog stand.

Bachmoet

Mocht Soledad inderdaad zijn gevallen, dan ligt de weg naar het zwaar bevochten en strategisch gelegen Bachmoet open. Oekraïne heeft echter extra troepen naar de stad gestuurd en zal dus niet simpel in te nemen zijn.
Het eerder genoemde Institute for the Study of War verwacht niet dat de stad op korte termijn door de Russen omsingeld zal worden.

Vergelding in Kramatorsk?

Als ‘antwoord’ op de Oekraïense drone-aanval op een geconfisqueerde school in Makijivka tijdens de jaarwisseling, waarbij waarschijnlijk honderden Russische soldaten omkwamen, nam het Russische leger de stad Kramatorsk onder vuur.
De aanvallen waren gericht op de scholen 28 en 47, waar volgens Rusland 1.300 Oekraïense militairen waren gehuisvest. Bij de aanval zouden 600 Oekraïense soldaten zijn omgekomen, aldus het Kremlin.

Volgens woordvoerder Serhiy Cherevaty van het Oekraïense leger, is het slechts Russische propaganda en dus onwaar.
Vergelijkingen van satellietbeelden van voor en na de Russische aanval lijken de Oekraïense lezing te bevestigen: de twee schoolgebouwen lijken niet ernstig beschadigd te zijn.

Transport Amerikaanse legervoertuigen naar Polen en Litouwen

Deze week is een grootscheeps transport van Amerikaanse legervoertuigen naar NAVO-partners Polen en Litouwen begonnen, om de oostgrens van de verdragsorganisatie te versterken.
De gevechtsvoertuigen worden in de haven van Vlissingen aangevoerd en ontscheept en dat zal tot begin februari duren.

Aanleiding is de aflossing van een Amerikaanse landmachtbrigade, gelegerd in Polen en Litouwen, in dit geval de 2nd Brigade Combat Team, 1st Cavalry Division uit Fort Hood.

Aangevoerd worden onder meer 1.275 voertuigen, waaronder veel M-1 Abrams tanks en Bradley-infanterievoertuigen.
Vanuit Vlissingen gaat het transport via het spoor, de weg en deels over water naar Oost-Europa.
Soortgelijke operaties zijn al eerder via de Vlissingse haven uitgevoerd. De Amerikanen doen dit onder de naam Atlantic Resolve.

Gedurende deze operatie is de haven van Vlissingen aangewezen als Tijdelijk Militair Object. Alle Nederlandse legeronderdelen zijn betrokken bij de beveiliging en ondersteuning, in totaal 75 man.
Het transport zelf wordt door de Amerikanen afgehandeld.
De aanvoer van de Amerikaanse gevechtsvoertuigen is natuurlijk alleen indirect van belang voor wat het verloop van de strijd in Oekraïne, maar is in de eerste plaats bedoeld om de oostelijke NAVO-grens te versterken.

Uiteraard gaat er ook materieel naar Oekraïne zelf. Naast de Amerikaanse leveringen van o.a. HIMARS, stuurt Frankrijk lichte tanks naar Oekraïne, hoewel president Zelensky graag zou zien dat president Macron ook groen licht geeft voor zwaardere tanks.
Daarnaast hoop Oekraïne ook op de krachtige Duitse Leopard-2-tank.

De vlag

De vlag van Oekraïne bestaat uit twee even brede horizontale banen van blauw en geel.

Er zijn voldoende aanwijzingen dat de kleuren blauw en geel van de vlag ver terug gaan, zelfs tot de 15e eeuw. De kleuren gaan er echter pas echt toe doen wanneer de twee keizerrijken waar Oekraïne onderdeel van uitmaakte (het Russische en het Oostenrijks-Hongaarse), ophouden te bestaan.
De West-Oekraïense Nationale Republiek gebruikt tussen 1918 en 1919 de blauw-gele vlag. De vlag wordt gecontinueerd  bij het samengaan van de twee Oekraïnes tot de Oekraïense Staat.

Tot aan 1949 heeft Oekraïne als Russische sovjet-republiek verschillende variaties van egaal rode vlaggen met de letters YCCP (Ukrayinskaya Sotsialisticheskaya Sovetskaya Respublika – oftewel Socialistische Sovjet Republiek Oekraïne) erop.

In 1949 krijgen alle Russische republieken een vlag-‘make-over’, variaties op de vlag van de Sovjet-Unie met eigen accenten. Die van Oekraïne heeft een blauwe balk aan de onderkant.

Vanaf 1990, dus nog vóór de onafhankelijkheid, wordt de blauw-gele vlag her en der al aarzelend waargenomen. Met het opnieuw zelfstandig worden, wordt de vlag officieel ingevoerd. Wettelijke status krijgt de vlag op 28 januari 1992.
De eerste vlag die ooit boven het Verchovna Rada (het Oekraïnse parlement) wapperde is nu in het parlementsmuseum te zien.

Het blauw in de vlag symboliseert de hemel, het geel de uitgestrekte tarwevelden.

Symbool

Sinds het begin van de Oekraïense oorlog op 20 februari, is de nationale vlag een symbool van hoop en verzet geworden.