Deze dag herinnert aan de de 3e maart 1878, toen Bulgarije zich met behulp van de Russen bevrijdde van de Ottomaanse (Turkse) overheersing. De Bulgaren waren in 1876 al in het geweer gekomen tegen de Ottomanen, maar dat werd toen de kop ingedrukt. Toen de Russen echter in 1877 het Ottomaanse Rijk de oorlog verklaarden, keerde het tij. Na de Russische overwinning werd op 3 maart 1878 het Verdrag van San Stefano getekend, waarbij Bulgarije na 500 jaar overheersing een autonoom prinsdom werd.
Ondertekening van het Verdrag van San Stefano (London Illustrated News, artiest onbekend)
Zeven jaar later, in 1885, ‘annexeerde’ Bulgarije het zuidelijk gelegen Oost-Roemelië, wat bij het verdrag van 1878 officieel aan Bulgarije was toegewezen, maar wat in de praktijk nog steeds bestuurd werd door het Ottomaanse Rijk. Dit leidde op zijn beurt weer tot een oorlog met Servië. Op 24 maart 1886 werd het Tophane Verdrag ondertekend, wat Bulgarije zeggenschap gaf over Oost-Roemelië, hoewel het officieel niet onder het grondgebied van het prinsdom Bulgarije viel. Officiële samenvoeging van de twee landsdelen werd pas een feit op 6 september 1908 (Herenigingsdag), eveneens een Bulgaarse feestdag.
Bulgarije in het geel, Oost-Roemelië in het oranje
De vlag
Vlag van Bulgarije (1879-1946 en 1990-heden)
De vlag is een horizontale driekleur in wit, groen en rood. Hij laat eigenlijk goed zien hoe dankbaar de Bulgaren waren voor de Russische hulp in 1878. Hij is identiek aan de Russische vlag, alleen de blauwe baan werd vervangen door een groene.
De kleuren hebben geen historische achtergrond, maar worden symbolisch uitgelegd: wit staat voor arbeidsvreugde, vrede en vrijheid, groen vruchtbaarheid, landbouw en de bossen, rood voor het voor de vrijheid vergoten bloed.
In z’n communistische tijd tussen 1946 en 1990, werd de vlag met het socialistische wapen gevoerd en wel in de witte baan aan de broekingszijde. Dit wapen is in die jaren in totaal vier keer enigszins veranderd. De afbeelding laat de laatste versie zien, die in gebruik was tussen 1971 en 1990.
Vandaag is het een week geleden dat het misdadige regime van de Russische president Poetin de soevereine staat Oekraïne binnenviel. Het voorspelde weinig goeds en dat is helaas bewaarheid. Met redes bol van leugens en vol dreiging probeerde de dictator zijn inval te legitimeren. Zijn trouwe stromannen en jaknikkers Dimitri Medvedev (ex-president, ex-premier en nu leider van de partij Verenigd Rusland) en Sergej Lavrov (minister van Buitenlandse Zaken) droegen hun steentje bij met leugenachtige toespraken.
Screenshot van het politiebureau in Charkov na een Russische raketaanval
Hoofdstad Kiev en de tweede stad Charkov zijn nog niet gevallen, maar Poetin heeft de druk opgevoerd en een 64 km lang militair konvooi is vanuit vazalstaat Wit-Rusland onderweg naar Kiev en inmiddels in tweeën gesplitst en dat voorspelt weinig goeds.
Paddenstoelwolk in de omgeving van Charkov, vermoedelijk het resultaat van een clusterbom op een munitiedepot (screenshots)
Bij Charkov werd een enorme paddenstoelwolk waargenomen bij het opblazen van een munitiedepot. Experts vermoeden dat het om een vacuümbom gaat, een zeer omstreden wapen. Daar blijft het niet bij, het lijkt erop dat Poetin tevens clusterbommen inzet. Mensenrechtenorganisatie Human Rights Watch zegt overtuigd te zijn van het gebruik van van dit zeer omstreden explosief. Een clusterbom bevat niet één, maar honderden kleinere explosieven.
Het Vrijheidsplein in Charkov na een Russische raketaanval (screenshot)
De havenstad Marioepol (aan de Zee van Asov) is inmiddels gevallen en in Chersov (aan de Zwarte Zee) lijkt dat een kwestie van tijd. Het ziet er naar uit dat er in Marioepol veel slachtoffers zijn te betreuren, het gaat waarschijnlijk om honderden doden. Een wijk van 130.000 inwoners aan de rivier de Kalmioes is volgens de loco-burgemeester vrijwel totaal verwoest.
Het is erg moeilijk een betrouwbaar beeld te krijgen over de aantallen slachtoffers, maar Oekraïense autoriteiten en hulpdiensten houden het op meer dan 2.000 doden. In een gisteren opgenomen video zegt president Zelensky van Oekraïne dat er bijna 6.000 Russen zijn gedood in de eerste zes dagen van de oorlog (Rusland houdt het op 498).
Maar de cijfers lopen sterk uiteen, afgelopen maandag hield het Pentagon, het Amerikaanse ministerie van Defensie het op 1.500 doden aan beide zijden, maar dat was voordat de havenstad Marioepol viel.
Verder werd er een woonwijk in de westelijk van Kiev gelegen stad Zjytomyr verwoest door een Russische raketaanval.
Screenshot van de aanval op de 385 m hoge tv-toren van Kiev
Eergisteren werden bij een aanval op de TV-toren van Kiev vijf mensen gedood. Hoewel een aantal zenders uitviel, zijn er daar inmiddels ook al weer een paar van in de lucht. De toren staat bij het herdenkingsmonument voor de Holocaust, Babyn Jar. In 1941 vermoordden de nazi’s daar ruim 33.000 Joden.
Ondertussen is al meer dan een miljoen Oekraïeners op de vlucht geslagen. Volgens vluchtelingenorganisatie UNHCR zou dat aantal op kunnen lopen tot vier miljoen. De meeste vluchtelingen zijn tot nu toe in de buurlanden Polen, Hongarije, Roemenië en Moldavië terechtgekomen, velen van hen zullen uiteindelijk verder Europa intrekken.
Oekraïense vluchtelingen bij de grens met Roemenië (fotograaf onbekend)
Dat de westerse wereld zich als één blok achter Oekraïne zou scharen en de ene na de andere economische sanctie op elkaar stapelde en het luchtruim sloot voor Russische vliegtuigen (waar de Verenigde Staten zich gisteren bij aansloten) zal Poetin van te voren niet hebben kunnen bedenken, gewend als hij is aan de westerse onmacht het met elkaar eens te zijn.
President Volodymyr Zelensky van Oekraïne na zijn toespraak tot het Europese Parlement op 1 maart, terwijl hij een staande ovatie krijgt (screenshot)
Vijf zenders van het Russische televisienetwerk RT en persbureau Sputnik mogen in de EU niet meer uitzenden vanwege “de systematische manipulatie van informatie en desinformatie door het Kremlin”. Google heeft besloten de Russische staatsmedia te weren uit zijn nieuwsrubriek. Wereldvoetbalbond FIFA en de Europese voetbalbond UEFA sluiten Russische voetbalteams voorlopig uit van internationaal voetbal en verbreekt UEFA het sponsorcontract met de Russische oliegigant Gazprom. Apple stopt voorlopig met de verkoop van al zijn producten in Rusland.
Het Amerikaanse Congres tijdens de eerste State of the Union van president Joe Biden, screenshot van het moment waarop er een staande ovatie klinkt als steun voor Oekraïne
In zijn eerste State of the Union, de Amerikaanse troonrede, besteedde president Biden een kwartier aan de crisis en waarschuwde hij de Russische dictator dat er nog meer economisch onheil op hem wachtte: “He has no idea what’s coming.”
Het trieste aan dit alles is dat dit een volslagen bizarre oorlog is, waar geen enkele reden voor te bedenken valt. Een oorlog beginnen is niet zo moeilijk, maar hoe het verder verloopt en eindigt, is altijd ongewis.
De Brandenburger Tor in Berlijn in de kleuren van de Oekraïense vlag (screenshot)
Ondertussen lijkt de Oekraïense vlag door de hele westerse wereld geadopteerd te zijn, zowel bij demonstraties tegen de oorlog, wapperend vanaf allerlei gebouwen of als verlichting, zoals het Sydney Opera House, de Brandenburger Tor (Berlijn), de Erasmusbrug (Rotterdam), de Eiffeltoren (Parijs), the London Eye, St. George’s Hall (Liverpool), Het Colosseum (Rome), Downing Street 10 (Londen), Flinders Street Station (Melbourne), het Paleis van Cultuur en Wetenschap (Warschau), de Allianz Arena (München), het stadhuis van Toulouse, Los Angeles City Hall, de Cortes Generales (Madrid), de Drie Kruizen in Vilnius, het stadhuis van Lissabon, de Burj Khalifa (’s werelds hoogste gebouw) in Dubai, de gebouwen van de EU in Brussel, het stadhuis van Utrechthet Empire State Building (New York), de Grote Kerk in Breda en zo kunnen we nog wel even doorgaan.
De vlag van Oekraïne bestaat uit twee even brede horizontale banen van blauw en geel.
Er zijn voldoende aanwijzingen dat de kleuren blauw en geel van de vlag ver terug gaan, zelfs tot de 15e eeuw. De kleuren gaan er echter pas echt toe doen wanneer de twee keizerrijken waar Oekraïne onderdeel van uitmaakte (het Russische en het Oostenrijks-Hongaarse), ophouden te bestaan. De West-Oekraïense Nationale Republiek gebruikt tussen 1918 en 1919 de blauw-gele vlag. De vlag wordt gecontinuëerd bij het samengaan van de twee Oekraïnes tot de Oekraïense Staat.
Tot aan 1949 heeft Oekraïne als Russische sovjet-republiek verschillende variaties van egaal rode vlaggen met de letters YCCP (Ukrayinskaya Sotsialisticheskaya Sovetskaya Respublika – oftewel Socialistische Sovjet Republiek Oekraïne) erop.
In 1949 krijgen alle Russische republieken een vlag-‘make-over’, variaties op de vlag van de Sovjet-Unie met eigen accenten. Die van Oekraïne heeft een blauwe balk aan de onderkant.
Vanaf 1990, dus nog vóór de onafhankelijkheid, wordt de blauw-gele vlag her en der al aarzelend waargenomen. Met het opnieuw zelfstandig worden, wordt de vlag officieel ingevoerd. Wettelijke status krijgt de vlag op 28 januari 1992. De eerste vlag die ooit boven het Verchovna Rada (het Oekraïnse parlement) wapperde is nu in het parlementsmuseum te zien.
Het blauw in de vlag symboliseert de hemel, het geel de uitgestrekte tarwevelden.
Vlagblog 