Twee vlaggen vandaag. Vlag 1:

Lavrov uitgelachen

Een opmerkelijk moment afgelopen vrijdag tijdens de G20-top in New Delhi, India, waar Sergey Lavrov, de Russische minister van Buitenlandse Zaken, een zaal vol Indiase academici, diplomaten en ceo’s toesprak.
Toen hij de oorlog tegen Oekraïne ter sprake bracht, zei hij dat die was uitgebroken nadat Oekraïne Rusland had aangevallen, waarna hij door het aanwezige publiek luidkeels werd uitgelachen. Iemand riep duidelijk hoorbaar “Come on!” (“Kom op zeg!”).

Ongetwijfeld niet een respons die Lavrov publiekelijk vaak ten deel valt, hoewel zijn reactie beperkt bleef tot een moment van aarzeling in zijn woordenstroom en het even knipperen met zijn ogen.
Keihard liegen is voor diverse Russische kopstukken echter dagelijkse kost. Na het opmerkelijke moment ging (de inmiddels zeer ervaren) Lavrov uiterlijk onbewogen gewoon door met zijn toespraak.

Tymofii Shadura

Eerder deze week ging er een twaalf seconden durende video viraal die de executie liet zien van de Oekraïense soldaat Tymofii Shadura van de 30e Gemechaniseerde Brigade.
Het laatste contact met Shadura was op 3 februari bij het dorp Zaliznyanske, vlakbij Soledar (net ten noorden van Bachmoet).
Op enig moment moet Shadura door de Russen gevangen zijn genomen, in het korte filmpje is hij van een afstandje gefilmd terwijl hij een sigaret rookt en “Slava Ukraini” (“Glorie aan Oekraïne!”) roept.
Onmiddellijk daarna klinken er schoten van automatische wapens en roept er iemand in het Russisch “Sterf, hond!”, waarna Shadura dodelijk getroffen op de grond valt.

Op 6 maart kwam het filmpje via het Telegram-kanaal van de Oekraïense grondtroepen op internet terecht en kort daarop ging het de hele wereld rond. Identificatie kwam snel , hoewel er in eerste instantie zes namen de ronde deden, kwam die van Shadura al snel bovendrijven, toen zijn zus hem op de beelden herkende.

Dezelfde dag nog reageerde president Zelensky met afschuw in zijn dagelijkse videoboodschap, gevolgd door een reactie van de Oekraïense procureur-generaal Andriy Kostin, waarin hij aankondigde dat er een openbaar onderzoek komt naar aanleiding van de executie.
Hij liet weten: “Zelfs oorlog kent regels (…), internationaal aanvaarde wetten worden stelselmatig genegeerd door Rusland’s misdadige regime. Maar vroeger of later zal bestraffing volgen.”
Hij vervolgde dat de executie volgens Artikel 438, deel 2 van het Wetboek van Strafrecht, dat over oorlogsmisdaden handelt, van toepassing is.
Minister van Buitenlandse Zaken Dmytro Kuleba riep chef-aanklager Karim Khan van het Internationaal Strafhof in Den Haag op de zaak te onderzoeken.

Nord Stream pijpleiding

Begin deze week kwam de New York Times met het bericht dat een pro-Oekraïense groepering verantwoordelijk zou zijn voor het opblazen van de Russische Nord Stream-1 en -2 gaspijpleidingen in de Oostzee tussen Rusland en Duitsland op 26 september vorig jaar, vlakbij het Deense eiland Bornholm.
De krant citeert anonieme ambtenaren van een Amerikaanse inlichtingendienst, die er bij vermeldden dat noch president Zelensky of zijn staf op de hoogte waren.
Pijplijn 1 was door Rusland in augustus (één maand ervoor) al afgesloten “voor onderhoud”, terwijl pijplijn 2 nog niet in gebruik was genomen.

En iets wat we niet vaak zien: zowel Oekraïne als Rusland ontkenden het bericht met grote stelligheid, zij het om verschillende redenen.
Mykhailo Podolyak, een adviseur van president Zelensky, liet weten dat Oekraïne er “absoluut niet” bij betrokken was. Het land houdt Rusland zelf verantwoordelijk voor de sabotage als “wapen” tegen het Westen.
Westerse leiders en de NAVO hebben Rusland nooit met zoveel woorden van de sabotage beschuldigd hielden er echter zeker rekening mee), maar de EU wél, hoewel bewijs ontbreekt.

Rusland ziet het anders, volgens dit land zou het Westen verantwoordelijk zijn voor het opblazen van de pijpleidingen (en dus niet Oekraïne).

Bachmoet

Leek het er vorige week nog op dat het een kwestie van dagen was voordat het gedeeltelijk omsingelde Bachmoet in Russische handen zou vallen: het is nog altijd niet gebeurd.
Tegen alle verwachting in, houdt het Oekraïense leger er nog steeds stand tegen niet alleen het Russische leger, maar ook tegen het pro-Russische Wagner-huurlingenleger van Yevgeny Prigozhin.
Die laatste klaagde over een gebrek aan aanvoer van munitie door de Russen en kenschetste het als òf bureaucratie, òf verraad.

Sinds de strijd om Bachmoet begon, inmiddels zes maanden geleden, is er weinig meer van de stad over en heeft 90% van de bevolking de vlucht genomen. De plaats is strategisch gezien niet heel erg belangrijk, maar Rusland zou er dan weer een stukje Donbas bij hebben en een overwinning kunnen melden aan de eigen achterban.
Dat streven is na een half jaar vechten echter nog steeds niet bereikt en, zo wordt nu geschat, het heeft de Russen inmiddels tussen de 20.000 en 30.000 doden en gewonden gekost.

Een Oekraïense woordvoerder ontlokte het de cynische uitspraak dat Bachmoet zijn landgenoten een unieke gelegenheid bood een hele hoop Russen uit te schakelen.
Psychologisch werkt het ook door: als het de Russen zóveel moeite kost een stadje als Bachmoet te veroveren, wat betekent dat dan voor de verdere geplande opmars?

De vlag

De vlag van Oekraïne bestaat uit twee even brede horizontale banen van blauw en geel.

Er zijn voldoende aanwijzingen dat de kleuren blauw en geel van de vlag ver terug gaan, zelfs tot de 15e eeuw. De kleuren gaan er echter pas echt toe doen wanneer de twee keizerrijken waar Oekraïne onderdeel van uitmaakte (het Russische en het Oostenrijks-Hongaarse), ophouden te bestaan.

De West-Oekraïense Nationale Republiek gebruikt tussen 1918 en 1919 de blauw-gele vlag. De vlag wordt gecontinueerd  bij het samengaan van de twee Oekraïnes tot de Oekraïense Staat.

Tot aan 1949 heeft Oekraïne als Russische sovjet-republiek verschillende variaties van egaal rode vlaggen met de letters YCCP (Ukrayinskaya Sotsialisticheskaya Sovetskaya Respublika – oftewel Socialistische Sovjet Republiek Oekraïne) erop.

In 1949 krijgen alle Russische republieken een vlag-‘make-over’, variaties op de vlag van de Sovjet-Unie met eigen accenten. Die van Oekraïne heeft een blauwe balk aan de onderkant.

Vanaf 1990, dus nog vóór de onafhankelijkheid, wordt de blauw-gele vlag her en der al aarzelend waargenomen. Met het opnieuw zelfstandig worden, wordt de vlag officieel ingevoerd. Wettelijke status krijgt de vlag op 28 januari 1992.
De eerste vlag die ooit boven het Verchovna Rada (het Oekraïnse parlement) wapperde is nu in het parlementsmuseum te zien.

Het blauw in de vlag symboliseert de hemel, het geel de uitgestrekte tarwevelden.

Symbool

Sinds het begin van de Oekraïense oorlog op 20 februari, is de nationale vlag een symbool van hoop en verzet geworden.