Oekraïne – П’ятдесят один тиждень війни / Eenenvijftig weken oorlog

Twee vlaggen vandaag. Vlag 2:

Bachmoet

Hoewel het er vorige week op leek dat het slechts een kwestie van dagen zou zijn voordat het Russische leger het zwaarbevochten Bachmoet na zes maanden belegering zou innemen, is dat nog altijd niet gebeurd, ook al is de stad aan drie kanten omsingeld door Russen.

Oekraïense troepen proberen stand te houden in Bachmoet: hier wordt door soldaten van de 93e Gemechaniseerde Brigade een 60mm-mortier richting de Russen afgeschoten (screenshot)

Dat Rusland stukje bij beetje nader lijkt te kruipen gaat overigens ten koste van een heleboel Russische levens en materieel. Zodanig zelfs dat het verwijten regende aan het adres van de Russische minister van Defensie, Sergej Sjojgoe.
Volgens plan zijn de slecht voorbereide soldaten inmiddels vervangen door beter getrainde troepen, maar dat heeft tot nu toe nauwelijks of geen zoden aan de dijk gezet: de afgelopen week alleen al zijn tientallen Russische tanks en pantservoertuigen ten noorden van Bachmoet kapotgeschoten, waarbij meer dan 900 Russische soldaten en een generaal het leven lieten.
Dus als het Rusland uiteindelijk lukt Bachmoet te veroveren is dat wel tegen een hoge prijs.

Verwoeste Russische tank bij Bachmoet (screenshot CHN News)

Verliezen

Dat brengt ons bij verliezen: de betrouwbare Nederlandse open-source website Oryx kwam met een aantal cijfers.
Rusland zou sinds het begin van de oorlog minstens 1.731 tanks hebben verloren. Dat aantal valt uiteen in 1.012 vernietigde tanks, 80 beschadigde, 75 achtergelaten en 546 door Oekraïne buitgemaakt.
Uiteraard lijdt ook Oekraïne verliezen. Oryx schat dat het een derde is ten opzichte van Rusland.

Stryker

Hoewel de Westerse tanks Oekraïne nog niet bereikt hebben, is dat wel het geval met de Stryker gevechtsvoertuigen. Ze waren in eerste instantie bedoeld als ondersteuning voor een Oekraïens voorjaars-offensief, maar ze kunnen ook uitstekend dienst doen als versterking voor de verdediging.

Een Stryker gevechtsvoertuig (screenshot)

President Zelensky’s trip naar Londen, Parijs en Brussel van vorige week, wordt door verschillende analisten als een diplomatiek succesvolle missie gezien.
Het Verenigd Koninkrijk overweegt serieus na zijn bezoek vliegtuigen te leveren en voor Frankrijk zijn langeafstandswapens niet langer taboe.

Nieuw Russisch offensief

Al langere tijd lijkt het een kwestie van tijd voordat Rusland een nieuw offensief begint, om minimaal de door hen illegaal geannexeerde Donbas-regio geheel in handen te krijgen. Volgens velen zou dit offensief op 24 februari moeten beginnen, wanneer de oorlog één jaar lang aan de gang is.

Oleksii Reznikov (1966), minister van Defensie van Oekraïne (screenshot)

Het is ook de overtuiging van de Oekraïense minister van Defensie, Oleksii Reznikov. Volgens de minister heeft Rusland 500.000 man gemobiliseerd voor het komende offensief.

De vlag

Vlag van Oekraïne (1992-heden)

De vlag van Oekraïne bestaat uit twee even brede horizontale banen van blauw en geel.

Vlaggen in hoofdstad Kiev (fotograaf onbekend)

Er zijn voldoende aanwijzingen dat de kleuren blauw en geel van de vlag ver terug gaan, zelfs tot de 15e eeuw. De kleuren gaan er echter pas echt toe doen wanneer de twee keizerrijken waar Oekraïne onderdeel van uitmaakte (het Russische en het Oostenrijks-Hongaarse), ophouden te bestaan.

Ook in 1918/1919 lag Oekraïne (toen de West-Oekraïense Nationale Republiek) onder vuur, zoals op deze prent wordt weergegeven: een Russische bolsjewiek in het noorden, een Rus van het Witte Leger (anti-sovjet) in het oosten met de Russische vlag met dubbelkoppige adelaar, een Poolse soldaat (liggend) naast een Hongaarse (in het rood) in het westen en twee Roemeense soldaten in het zuiden; we zien in het midden een vroege afbeelding van de Oekraïense vlag, de tekst onderin luidt “Wereldvrede in Oekraïne” (publiek domein)

De West-Oekraïense Nationale Republiek gebruikt tussen 1918 en 1919 de blauw-gele vlag. De vlag wordt gecontinueerd  bij het samengaan van de twee Oekraïnes tot de Oekraïense Staat.

Tot aan 1949 heeft Oekraïne als Russische sovjet-republiek verschillende variaties van egaal rode vlaggen met de letters YCCP (Ukrayinskaya Sotsialisticheskaya Sovetskaya Respublika – oftewel Socialistische Sovjet Republiek Oekraïne) erop.

In 1949 krijgen alle Russische republieken een vlag-‘make-over’, variaties op de vlag van de Sovjet-Unie met eigen accenten. Die van Oekraïne heeft een blauwe balk aan de onderkant.

Vanaf 1990, dus nog vóór de onafhankelijkheid, wordt de blauw-gele vlag her en der al aarzelend waargenomen. Met het opnieuw zelfstandig worden, wordt de vlag officieel ingevoerd. Wettelijke status krijgt de vlag op 28 januari 1992.
De eerste vlag die ooit boven het Verchovna Rada (het Oekraïnse parlement) wapperde is nu in het parlementsmuseum te zien.

Het blauw in de vlag symboliseert de hemel, het geel de uitgestrekte tarwevelden.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA
De tentoongestelde ‘eerste’ vlag in het parlementsmuseum van Oekraïne (© rada.gov.ua)

Symbool

Sinds het begin van de Oekraïense oorlog op 20 februari, is de nationale vlag een symbool van hoop en verzet geworden.

Oekraïense troepen met de nationale vlag (© mil.gov.ua)

Litouwen – Lietuvos Valstybės Atkūrimo Aktas / Onafhankelijkheidsdag (1918)

Twee vlaggen vandaag. Vlag 1:

Bij onafhankelijkheid van Litouwen denken we waarschijnlijk al snel aan de recente geschiedenis, toen het land zich in 1990 onafhankelijk verklaarde van de Sovjet-Unie. Dat is echter niet waar deze dag voor staat, het gaat hier om de onafhankelijkheid van 1918.
Litouwen is eeuwenlang een speelbal geweest van allerlei machtswisselingen. Vanaf 1795 komt Litouwen onder Russisch bestuur.

Tijdens de Eerste Wereldoorlog werd Litouwen door Duitse troepen bezet (1915). In het machtsvacuüm wat tijdens de Russische Revolutie in 1918 ontstaat, zien de Litouwers hun kans schoon en roepen de onafhankelijkheid uit. Het ‘nieuwe’, bolsjewistische Rusland erkent de soevereiniteit op 12 juni 1920 met het Verdrag van Moskou. In 1921 volgt toetreding tot de Volkenbond, de voorloper van de Verenigde Naties. De Litouwse vrijheid zou tot 1939/1940 duren. Vijftig jaar van eerst Duitse en later Russische bezetting volgen.

In 1988 mocht Litouwen tijdens de perestrojka zijn oude vlag weer invoeren, en twee jaar later volgde de onafhankelijkheid.

Vlaggen van Litouwen als Sovjet-republiek, links: 1940-1953 / rechts: 1953-1988

De vlag

Vlag van Litouwen (1918-1940 en 1989-heden)

De Litouwse vlag is het ontwerp van 1918, tijdens de lange bezetting onderdrukt, maar in 1990 opnieuw ingevoerd.
De vlag is een horizontale driekleur in geel, groen en rood. Historische betekenis hebben de kleuren, behalve het rood, eigenlijk niet.

Kaart van Litouwen (© freeworldmaps.net)

Het geel staat voor het rijpende graan en verworven vrijheid. Het groen symboliseert de bossen, het geloof en de hoop. Het rood staat voor vaderlandsliefde (vergoten bloed), maar is tevens een verwijzing naar de kleur van het Litouwse staatswapen.
Dit wapenschild is rood en laat een zilveren ridder met geheven zwaard, gezeten op een paard zien.

litouwen galerij
Wapen van Litouwen (Vytis) / Het wapen op een 2-euromunt / Alternatieve staatsvlag

Het wapen, Vytis genaamd, is al bekend sinds 1366. Als nationaal symbool is het ook afgebeeld op alle Litouwse euromunten en zelfs als alternatieve staatsvlag niet onbekend, voornamelijk in gebruik bij de overheid.

De twee vlaggen van Litouwen (fotograaf onbekend)