In deze vijfendertigste oorlogsweek zijn er ongeverifieerde berichten dat Wit-Rusland (Belarus) opnieuw bij de oorlog betrokken zou kunnen raken.

Wit-Rusland

Wit-Rusland is de noorderbuur van Oekraïne en een vazalstaat van Rusland onder leiding van dictator Aleksandr Loekasjenko, die na de frauduleus verlopen verkiezingen van 2020 alleen als president in het zadel kon blijven met hulp van zijn Russische ambtsgenoot Poetin.
In de eerste weken van de oorlog faciliteerde Wit-Rusland Poetin door Russische troepen de Wit-Russisch-Oekraïense grens te laten passeren. Het was de befaamde lange colonne met bestemming hoofdstad Kiev, die nooit verder kwam dan de buitenwijken en uiteindelijk door Oekraïne werd verdreven.

Wat momenteel in ieder geval bevestigd kan worden, is dat duizenden Russische troepen zich inmiddels hebben verzameld in Wit-Rusland. Oekraïne noemde een getal van 3.200 en president Loekasjenko liet weten dat zo’n 9.000 manschappen kunnen worden verwacht.
Toen de Wit-Russische dictator zijn collega Poetin eerder deze maand ontmoette, liet hij na afloop weten dat Rusland en Wit-Rusland een gezamenlijke regionale troepenmacht zouden vormen ‘ter verdediging’.

Dit alles zou er echter ook op kunnen wijzen dat Rusland opnieuw een front aan het noorden wil openen.
Daarbij zou het ook zo kunnen zijn dat Poetin verwacht dat Wit-Russische troepen ook gaan deelnemen aan zijn “militaire operatie”, zodat Loekasjenko niet buiten schot blijft en mede verantwoordelijk kan worden gehouden voor de oorlog.
Valery Sakhashchyk, de onofficiële minister van Defensie in de Wit-Russische regering in ballingschap (naar Polen gevluchte tegenstanders van Loekasjenko) schat de kans dat Wit-Rusland betrokken raakt bij de oorlog als één op drie.

Overigens zijn er al Wit-Russen die actief deelnemen aan de oorlog. maar dan aan de kant van Oekraïne. Het gaat dan om het Kalinovsky-regiment, dat uit enkele honderden manschappen bestaat.
Woordvoerder van dit regiment, Pavel Kukhta, zei over de eventuele Wit-Russische betrokkenheid, dat zijn bronnen in zijn vaderland hem vertellen dat 90% van het leger niet wil meevechten. Daar komt bij dat training, onderhoud en moraal binnen het Wit-Russische leger er nog erger aan toe zijn dan die bij de Russische troepen.

De gearriveerde Russen zouden er ook voor trainingsdoeleinden kunnen zijn. De Wit-Russische journalist Tadeusz Gicza meldde op Twitter dat de Russen tot nu toe geen zwaar materieel hebben aangevoerd, slechts “één trein met pontonbruggen, maar geen tanks of pantserinfanterievoertuigen”.
De troepen zelf lijken tot nu toe slechts gemobiliseerde reservisten te zijn, die bewaakt worden door Russische militaire politie, zodat “ze niet kunnen vluchten”.

Reservisten

Wat de reservisten in het algemeen betreft: sinds de mobilisatie van 21 september zijn dat er inmiddels 300.000.
Dat er veel mis is bij die toegevoegde troepen blijkt uit Russische sociale media. Op video’s is o.a. te zien dat de accomodaties smerig zijn en dat de toiletten overstromen.
Verder zijn er voedseltekorten en werden sommige reservisten opgezadeld met verroeste wapens. De beloofde training blijkt in de praktijk te kort en onvoldoende.

Sommige reservisten klagen over te krappe en smerige accomodaties, soms in slaapzalen zonder bedden, dus op de grond.
Anderen hebben wel bedden, maar dan buiten in een bos in de vrieskou.
Er was zelfs een groep reservisten die tot hun verrassing in een veld was achtergelaten, zonder eten of onderdak.

Afghaanse commando’s?

Sky News maakt er melding van dat Rusland probeert Afghaanse commando’s te rekruteren voor de oorlog in Oekraïne. Deze troepen zijn destijds nog getraind door Britse en Amerikaanse militairen.

Ze zijn sinds het vertrek van de Amerikanen werkloos. Volgens een anoniem gebleven bron in Afghanistan bestaat de kans dat zo’n 10.000 van deze goedgetrainde commando’s zullen besluiten met Rusland mee te vechten, iets wat zeker z’n weerslag op de strijd zou kunnen hebben.

Sjojgoe

Sergej Sjojgoe, de Russische minister van Defensie heeft de afgelopen week een aantal malen in telefoongesprekken met zijn ambtgenoten in Frankrijk in India, zonder ook maar het minste bewijs, gesuggereerd dat Oekraïne ‘vuile bommen’ zou willen gebruiken in de strijd tegen de Russen.

Een dergelijk explosief bevat nucleair materiaal, wat bij daadwerkelijk gebruik een flink gebied radioactief zou kunnen besmetten.
De reden dat Rusland met een dergelijke bewering komt, zou er op kunnen duiden dat het een reden is om zelf een aanval met kernwapens te kunnen uitlokken.
De Verenigde Staten hebben Rusland de afgelopen tijd herhaaldelijk gewaarschuwd dat het in zo’n geval onmiddellijk militair zal reageren.

De vlag

De vlag van Oekraïne bestaat uit twee even brede horizontale banen van blauw en geel.

Er zijn voldoende aanwijzingen dat de kleuren blauw en geel van de vlag ver terug gaan, zelfs tot de 15e eeuw. De kleuren gaan er echter pas echt toe doen wanneer de twee keizerrijken waar Oekraïne onderdeel van uitmaakte (het Russische en het Oostenrijks-Hongaarse), ophouden te bestaan.
De West-Oekraïense Nationale Republiek gebruikt tussen 1918 en 1919 de blauw-gele vlag. De vlag wordt gecontinueerd  bij het samengaan van de twee Oekraïnes tot de Oekraïense Staat.

Tot aan 1949 heeft Oekraïne als Russische sovjet-republiek verschillende variaties van egaal rode vlaggen met de letters YCCP (Ukrayinskaya Sotsialisticheskaya Sovetskaya Respublika – oftewel Socialistische Sovjet Republiek Oekraïne) erop.

In 1949 krijgen alle Russische republieken een vlag-‘make-over’, variaties op de vlag van de Sovjet-Unie met eigen accenten. Die van Oekraïne heeft een blauwe balk aan de onderkant.

Vanaf 1990, dus nog vóór de onafhankelijkheid, wordt de blauw-gele vlag her en der al aarzelend waargenomen. Met het opnieuw zelfstandig worden, wordt de vlag officieel ingevoerd. Wettelijke status krijgt de vlag op 28 januari 1992.
De eerste vlag die ooit boven het Verchovna Rada (het Oekraïnse parlement) wapperde is nu in het parlementsmuseum te zien.

Het blauw in de vlag symboliseert de hemel, het geel de uitgestrekte tarwevelden.

Symbool

Sinds het begin van de Oekraïense oorlog op 20 februari, is de nationale vlag een symbool van hoop en verzet geworden.