Uruguay – Inauguración del Presidente Yamandú Orsi / Beëdiging van President Yamandú Orsi

Vier vlaggen vandaag. Vlag 4:

Vandaag vindt de installatie plaats van de nieuwe Uruguayaanse president Yamandú Orsi. Hij volgt daarmee Luis Pou op.
Vorig jaar werd hij presidentskandidaat voor Frente Amplio (Breed Front), een coalitie van progressieve politieke partijen en organisaties.
Bij de eerste stemmingsronde op 27 oktober haalde hij 44% van de stemmen, waarna hij door kon naar de tweede en beslissende ronde op 24 november.

Yamandú Orsi (1967) op het podium na zijn overwinning op 24 november 2024, met rechts het Uruguyaanse staatswapen (screenshot)

Bij die tweede ronde versloeg hij zijn tegenstander Álvaro Delgado van de centrum-rechtse Partido Nacional (Nationale Partij).
Zijn termijn is voor vijf jaar. Orsi is getrouwd met Laura Alonso Pérez. Het paar kreeg in 2012 een tweeling, Lucía en Victorio.

Kaart van Uruguay (© freeworldmaps.net)

Screenshots ceremonie

Het Uruguyaanse parlement
De nationale vlag
Belangstellenden met nationale en partijvlaggen
Yamandú Orsi en zijn vrouw Laura Alonso Pérez arriveren bij het parlement
…en lopen door de centrale hal naar de Senaat
De Senaat, de Uruguyaanse Eerste Kamer
Onder de gasten o.a. president Santiago Peña van Paraguay, koning Felipe VI van Spanje en president Luiz Lula da Silva van Brazilië
Eén van Orsi’s voorgangers als president (2010-2015): de bijna 90-jarige José Mujica (met stok)
Het aankomend presidentieel paar tijdens het zingen van het volkslied, in het midden: Alejandro Sánchez, voorzitter van de Verenigde Vergadering
Yamandú Orsi legt de eed af
…en wordt als eerste gefeliciteerd door Alejandro Sánchez

De vlag

Vlag Uruguay
Vlag van Uruguay (1830-heden)

De vlag is in gebruik sinds 16 december 1828 en telde toen negen blauwe banen (voor de negen departementen). Sinds 11 juli 1830 telt de vlag nog maar vier blauwe banen, maar als we de vijf witte banen meetellen, komen we toch weer op de symbolische negen.

uruguay naast elkaar
Links: vlag van Argentinië / Rechts: vlag van Uruguay (1818-1830)

De Argentijnse vlag diende als voorbeeld voor de Uruguyaanse, met de afbeelding van de ‘mei-zon’ (el Sol de Mayo), die in Argentinië herinnert aan het begin van hun vrijheidsoorlog op 25 mei 1810.

De Uruguyaanse versie van de Sol de Mayo (mei-zon)
De nationale vlag bij het parlementsgebouw, het Palacio Legislativo in Montevideo (© Cynthia Novas, 2012)

President

Uruguay heeft geen aparte vlag voor zijn president, wel is er een presidentiële sjerp met de blauwwitte strepen van de vlag en daaroverheen het staatswapen.

De huidige president van Uruguay, Luis Pou (1973) bij zijn installatie op 1 maart 2020, met de presidentiële sjerp met staatswapen, naast hem zijn voorganger Tabaré Vázquez (1940-2020) (screenshot)

Op zee is dat een ander verhaal: opvallend genoeg voert de president wel een aparte vlag als hij of zij in functie aan boord van een schip is.

De maritieme vlag van de president van Uruguay

Hierboven zien we die vlag. Ze is wit met vier blauwe ankers, in elke hoek één. In het midden het staatswapen van Uruguay.
Het wapen werd aangenomen op 19 maart 1829 en aangepast in 1906. Het bestaat uit een in vieren gedeeld ovalen schild, omkranst door een lauriertak links (symbool voor eer) en een olijftak rechts (symbool voor vrede) en wordt bekroond door een opkomende ‘mei-zon’ (Sol de Mayo), het nationale symbool.

In Kwartier I (linksboven) zien we een gouden (of gele) weegschaal op een blauw veld, symbool voor gelijkheid en rechtvaardigheid.
In Kwartier II (rechtsboven) zien we de Cerro de Montevideo (de Heuvel van Montevideo), de heuvel in groen, het fort er bovenop in zilver, met onder de heuvel vijf blauwe golvende banen, dit alles tegen een zilveren (of witte) achtergrond, symbool voor kracht.
In Kwartier III (linksonder) een zwart paard tegen een zilveren (of witte) achtergrond, symbool voor vrijheid.
In Kwartier IV (rechtsonder) tot slot, zien we een gouden (of gele) os tegen een blauwe achtergrond, symbool voor overvloed.

Marine

Marinevlag van Uruguay (1998-heden)

En nu we toch op zee zijn: Uruguay voert ook een aparte marinevlag en die zien we hierboven, ze vervangt een eerder model en werd in 1998 ingevoerd. Het ontwerp is gebaseerd op de historische marinevlag van 1817.
De vlag is wit met een breed andreaskruis in blauw, in het midden een gestileerde versie van de Sol de Mayo, die dus afwijkt van de zon op de nationale vlag.

Op deze foto uit 2018 zien we de Uruguayaanse marinevlag achter toenmalig opperbevelhebber admiraal Carlos Abilleira (foto: defensa.com/uruguay)

Wales – Dydd Gwyl Dewi Sant / Saint David’s Day / Sint Davidsdag

Vier vlaggen vandaag. Vlag 3:

1 maart is de nationale feestdag van Wales. Het is de dag waarop (volgens de overlevering) Sint David stierf in 569, maar andere bronnen vermelden 588 of 589. Tijdens zijn leven stichtte hij een Keltische kloostergemeenschap in Glyn Rhosyn, in het westen van Pembrokeshire, waar nu St. David’s Cathedral staat.

St David's Cathedral
Saint David’s Cathedral (© britannia.com)

Sinds de 18e eeuw wordt 1 maart als een feestdag gevierd in Wales, hoewel de verering van Sint David op die dag al eeuwen plaatsvond.

Sint David
Sint David – detail van een gebrandschilderd raam van William Burgess (1827-1881) in Castell Coch in Cardiff

De dag wordt gevierd met optochten en parades die cultuur en erfgoed van Wales laten zien, de grootste daarvan wordt gehouden in de hoofdstad Cardiff.

Unknown
Optocht op Saint David’s Day in Cardiff, de Welshe hoofdstad (© stdavidsday.com)

Naast de Welshe vlag, die overal te zien is, is ook de vlag van Sint David zelf aanwezig, een zwarte vlag met een geel liggend kruis.

Vlag Sint David
Vlag van Sint David

De vlag

Vlag van Wales (1953-heden)

De vlag van Wales heeft een naam, hij heet Y Draig Goch (De Rode Draak) en het is duidelijk waarom. De draak vult het hele vlagdoek tegen een horizontaal in tweeën gedeelde achtergrond van wit en groen. De draak is als symbool van Wales terug te voeren tot de 4e eeuw, vanaf de 7e eeuw werd het als symbool geadopteerd door Cadwaladr, koning van Gwynedd.

Cadwaladr
Koning Cadwaladr (± 655-682), gebrandschilderd raam in de Saint Cadwaladr-kerk in Llanggadwaladr, Anglesey (© stainedglass.llgc.org.uk)

De draak komt in ieder geval vanaf 1807 op een vlag voor, maar dan op een geheel wit veld. In 1953 wordt dit veranderd in twee banen van wit en groen.

vlag-wales-1807
Vlag van Wales (1807-1953)

De kleuren wit en groen zijn die van het Welshe vorstenhuis Llewellyn, maar ook van de Engelse Tudors. De vlag werd op 23 februari 1959 officieel erkend.

Kaart van Wales (© freeworldmaps.net)

Hoewel de vlaggen van Engeland, Schotland en Noord-Ierland de Britse Unievlag (Union Flag  of Union Jack) vormen, komt Wales niet op die vlag voor. De reden daarvoor is dat Wales reeds eeuwen daarvoor was ingelijfd als integraal onderdeel van het koninkrijk Engeland.

Union Flag
De Britse Union Flag of Union Jack

Réunion – Drapeau adopté / Vlag aangenomen (2003)

Vier vlaggen vandaag. Vlag 2:

Réunion is een Frans eiland ten oosten van Madagskar en ten westen van Mauritius.
Gisteren raasde de cycloon Garance over het eiland, met windstoten van meer dan 200 km per uur, waardoor vier mensen omkwamen en er vijf gewonden vielen. Sommige delen van het eiland kwamen blank te staan en wegen raakten beschadigd.

Kaart van Réunion (© freeworldmaps.net)

Aangezien Réunion een Frans overzees departement is, is de officiële vlag de Franse Tricolore. Dit heeft de eilandbewoners er uiteraard niet van weerhouden een eigen vlag te willen en in te voeren, officieel of niet.

De vlag

Lo Mahavéli, de vlag van Réunion (2003-heden)

De vlag bestaat uit een blauw veld met een rode driehoek op de onderste helft. Vanuit de punt van de driehoek ontspringen vijf gele balken of stralen: twee horizontale, één verticale en twee diagonale, de stralen verbreden zich naar de buitenkant toe. De driehoek stelt de schildvulkaan Piton de la Fournaise (2632 m) voor, de gele balken zijn zonnestralen die vanachter de vulkaan tegen de blauwe hemel tevoorschijn komen.

Guy Pignolet (1942), ontwerper van de vlag van Réunion (© reunionnaisdumonde.com)

Hoewel op 1 maart 2003 door de locale vexillologische vereniging (vlagdeskundigen) gekozen en ‘ingevoerd’, stamt het ontwerp uit 1975. Guy Pignolet, een ingenieur uit Saint-Rose, ontwierp hem en noemde hem Lo Mahavéli. De naam, in de regionale malagasische taal, beduidt zoveel als De ster die je naar het mooie land leidt. Weliswaar heeft de vlag dus geen officiële status, maar sinds 2014 wappert hij  van tal van overheidsgebouwen.

De Piton de la Fournaise-vulkaan, de rode driehoek op de vlag (fotograaf onbekend)

Bosnië en Herzegovina – Dan Nezavisnosti / Дан независности / Onafhankelijkheidsdag (1992)

Vier vlaggen vandaag. Vlag 1:

Op 29 februari en 1 maart 1992 werd er in Bosnië en Herzegovina een referendum gehouden met de vraag of de bevolking een onafhankelijke staat wilde vormen na het uiteenvallen van de Joegoslavische Republiek. 63,6% van de bevolking bracht zijn stem uit, waarbij 99,7% voor onafhankelijkheid stemde, waarna op 1 april de onafhankelijkheid werd uitgeroepen.

Kaart van Bosnië en Herzegovina (© freeworldmaps.net)

Het referendum werd grotendeels geboycot door de Servische Bosniërs. Op 1 maart 1995 werd Onafhankelijkheidsdag voor het eerst gevierd en op 7 april van hetzelfde jaar erkende de EU Bosnië Herzegovina als onafhankelijke staat.

bosnie 01
Etnische verdeling van Bosnië-Herzegovina, de blauwe delen vormen de Republika Srpska (© gefira.org)

De dag is alleen een feestdag in de federatie van Bosnië en Herzegovina, het andere deel van het land, de Republika Srpska (Servische Republiek) boycot de viering, zij hebben hun eigen Onafhankelijkheidsdag  op 9 januari. De deelrepublieken hebben er zich bij neergelegd dat ze verschillende data aanhouden, maar los van deze verschillende data doemen er de laatste tijd grotere moeilijkheden op dan verschil van mening over een feestdag.

In de zomer van 2021 vaardigde de Hoge Vertegenwoordiger van de internationale gemeenschap in Bosnië en Herzegovina een wet uit die de ontkenning van genocide strafbaar maakt.
Servische politici in het landsdeel Republika Srpska stonden vervolgens op hun achterste benen: ze voelden zich gebrandmerkt en daarmee, zo vonden ze “werd meteen ook het hele Servische volk meegesleurd in het moeras van de onterechte schuld”, hiermee doelend op de Srebrenica-genocide, waarbij 8.000 moslim-mannen en -jongens werden vermoord door Bosnisch-Servische troepen in 1995 tijdens de burgeroorlog.

Twee bekende Servische kopstukken, politiek leider Radovan Karadžić en generaal Ratko Mladić, werden voor dat bloedbad tot levenslang veroordeeld door het Joegoslaviëtribunaal in Den Haag.
Maar heel wat Serviërs, en vooral hun politici, hebben nog altijd moeite om het label genocide of volkerenmoord te aanvaarden.

De drie leden van het presidentschap van Bosnië en Herzegovina, v.l.n.r.: Denis Bećirović (1975) voor de Bosniakken, Željka Cvijanović (1967) voor de Bosnische Serviërs en Željko Komšić (1964) voor de Kroaten (alle drie publiek domein)

Het presidentschap wordt door drie personen uitgeoefend: een Bosniak en een Kroaat (verkozen uit de Federatie) en een Serviër (verkozen uit de Republika Srpska). Alle drie hebben ze een termijn van vier jaar, waarbij het voorzitterschap elke acht maanden wisselt tussen de drie leden.
De drie leden zijn Denis Bećirović voor de Bosniakken (sinds 16 november 2022), Željka Cvijanović voor de Bosnische Serviërs (eveneens sinds 16 november 2022) en Željko Komšić voor de Kroaten (sinds 20 november 2018).
Željka Cvijanović bekleedt momenteel het voorzitterschap.

Leider van de Bosnische Serviërs in de Republika Srpska is Milorad Dodik, een groot bewonderaar van president Poetin van Rusland en de nationalistische premier van Hongarije, Viktor Orbán.
Hij liet het parlement van ‘zijn’ deelgebied Republika Srpska een boycot uitroepen van de nationale instellingen (dus op het niveau van de staat Bosnië-Herzegovina). En hij dreigde ermee om een reeks bevoegdheden naar “de entiteit” (lees: Republika Srpska) toe te trekken, onder meer op het vlak van de gerechtelijke organen, de fiscale diensten, én het leger.

De vlag

Vlag van Bosnië en Herzegovina (1998-heden)

De vlag is het resultaat van vele jaren ontwerpen, accepteren, weigeren en ruziën. Uiteindelijk werd er gekozen voor een ontwerp dat alle ethniciteits-verwijzingen en nationale en regionale symbolen achterwege liet. Het ontwerp is van de Spaanse diplomaat en Hoge Vertegenwoordiger van de Verenigde Naties in Bosnië, Carlos Westendorp Cabeza.

Links: Het oorspronkelijke, lichtere ontwerp van de vlag van Bosnië en Herzegovina / Rechts: Carlos Westendorp Cabeza (1937), ontwerper van de vlag (© europarl.europa.eu)

Het is een vlag in donkerblauw en geel. Het originele ontwerp had oorspronkelijk het lichte blauw van de vlag van de Verenigde Naties, maar is in het uiteindelijk goedgekeurde ontwerp het donkerder blauw van de Europese Unie geworden. Ook de kleur geel is aan de Europese vlag ontleend.

De vlag heeft een blauwe balk aan de vluchtzijde, de overige ruimte wordt diagonaal gedeeld in twee driehoeken, één in geel, één in blauw, waarbij de blauwe driehoek (aan de broekingszijde) z’n bovenste punt mist. Langs de diagonaal zijn in het blauwe vlak negen witte sterren geplaatst, waarbij de bovenste en onderste maar half zichtbaar zijn.

De gele driehoek symboliseert ruwweg de vorm van het land. De driehoeksvormen verwijzen naar de drie bevolkingsgroepen in het land, Bosniakken, Kroaten en Serviërs. De sterren staan voor Europa. Op 4 februari 1998, drie jaar na de burgeroorlog, werd de vlag door het parlement goedgekeurd.

Vlag van de Republika Srpska

Vlag van de Republika Srpska (1992-heden)

Het landsdeel Republika Srpska heeft een eigen vlag, die een variatie is op de vlag van Servië. Net als die vlag is het een rood-blauw-witte horizontale driekleur, maar dan zonder wapen.
Wat ook afwijkt is de maatvoering, die is 1:2, dus extreem langwerpig.
Deze vlag werd aangenomen op 24 november 1992.