Oekraïne – Два роки i сорок вісім тижнів війни / Twee jaar en achtenveertig weken oorlog

Twee vlaggen vandaag. Vlag 2:

Trump waarschuwt Poetin

De afgelopen maandag geïnstalleerde nieuwe (en tegelijkertijd voormalige) president van de Verenigde Staten, Donald Trump, riep de Russische president Poetin gisteren op om “deze belachelijke oorlog” te beëindigen, uiteraard doelend op de Russisch-Oekraïense oorlog.

Het Capitool in Washington, D.C. afgelopen maandag, de dag van de inauguratie van president Trump (screenshot)

Poetin heeft herhaaldelijk gezegd dat hij bereid is om te onderhandelen over een einde van de oorlog, die hij de facto in 2014 (de Krim) begon en in 2022 verder uitbreidde, maar dat Oekraïne de realiteit van Russische territoriale winsten zou moeten accepteren, die momenteel ongeveer 20% van het land uitmaken. Hij weigert ook om Oekraïne toe te staan ​​zich bij de NAVO aan te sluiten.
Oekraïne wil zijn grondgebied niet opgeven, hoewel president Zelensky heeft toegegeven dat hij mogelijk tijdelijk een deel van het momenteel bezette land moet afstaan.

Afgelopen dinsdag vertelde Trump op een persconferentie dat hij “heel binnenkort” met Poetin zou praten en dat het “waarschijnlijk lijkt” dat hij meer sancties zou opleggen als de Russische leider niet aan de onderhandelingstafel zou plaatsnemen.

Ht Kremlin-complex in Moskou aan de rivier de Moskva (© Георгий Надеждин / publiek domein)

Maar in zijn Truth Social-bericht van woensdag (deels voorzien van zijn geliefde kapitalen) ging hij verder: “Ik ga Rusland, waarvan de economie faalt en president Poetin, een heel grote GUNST verlenen”.
“Sluit je nu aan en STOP deze belachelijke oorlog! HET WORDT ALLEEN MAAR ERGER.
Als we niet snel een deal sluiten, heb ik geen andere keus dan hoge belastingen, tarieven en sancties op te leggen aan alles wat Rusland aan de Verenigde Staten en andere deelnemende landen verkoopt.”
Hij vervolgde: “Laten we deze oorlog, die nooit zou zijn begonnen als ik president was, achter ons laten! We kunnen het op de makkelijke manier doen, of op de moeilijke manier – en de makkelijke manier is altijd beter. Het is tijd om “EEN DEAL TE SLUITEN”.”

De Russische plaatsvervangende VN-ambassadeur Dmitry Polyanskiy vertelde eerder aan persbureau Reuters dat het Kremlin eerst moet weten wat Trump wil in een deal om de oorlog te stoppen, voordat het land ergens op ingaat.

President Zelensky tijdens een toespraak tijdens het World Economic Forum in Davos (screenshot)

Ondertussen vertelde president Zelensky op het World Economic Forum in Davos (Zwitserland) op dinsdag dat er minstens 200.000 vredeshandhavers nodig zouden zijn bij een overeenkomst.
Verder vertelde hij aan Bloomberg dat elke vredesmacht voor zijn land deels uit Amerikaanse troepen zou moeten bestaan om een realistische afschrikking voor Rusland te vormen.

President Zelensky tijdens zijn speech (screenshot)

“Het kan niet zonder de Verenigde Staten. Zelfs als sommige Europese vrienden denken dat het kan, nee, het zal niet gebeuren,” zei hij, eraan toevoegend dat niemand anders zo’n stap zou riskeren zonder de VS.

President Zelensky in Davos (screenshot)

Al 4.000 Noord-Koreanen uitgeschakeld

Volgens verschillende Westerse functionarissen die op basis van anonimiteit spraken, zijn Noord-Koreaanse troepen al bijna 40% van hun manschappen verloren.

Van de naar schatting 11.000 Noord-Koreaanse militairen, die met de Russen meevechten in de deels door Oekraïne bezette Russische oblast Koersk, zouden er inmiddels zo’n 4.000 zijn uitgeschakeld.
Het getal van 4.000 omvat de bij elkaar opgetelde doden, vermisten en gevangenen. Het aantal gedode Noord-Koreanen wordt door dezelfde functionarissen geschat op 1.000.

Noord-Koreaanse soldaten, door Rusland ingezet in de oblast Koersk (screenshot)

De Noord-Koreaanse troepen, naar verluidt afkomstig uit een elite-eenheid genaamd het Storm Corps, lijken met relatief weinig training of bescherming in de strijd te zijn geworpen.

Kolonel Hamish de Bretton-Gordon (1963) (screenshot)

“Dit zijn nauwelijks getrainde troepen onder leiding van Russische officieren die ze niet begrijpen,” volgens de voormalige tankcommandant van het Britse leger, kolonel Hamish de Bretton-Gordon tegenover de BBC.
“Heel eerlijk gezegd maken ze geen schijn van kans. Ze worden in de gehaktmolen gegooid met weinig kans op overleven. Ze zijn kanonnenvoer en de Russische officieren geven nog minder om hen dan om hun eigen mannen.”

Rutte breekt lans voor blijvende steun aan Oekraïne

NAVO secretaris-generaal Mark Rutte benadrukte vandaag de noodzaak om de steun voor Oekraïne te versterken, en beklemtoonde dat het van vitaal belang is dat Rusland niet wint.

Secretaris-generaal van de NAVO tijdens zijn uitlatingen bij een “paneldiscussie” op het World Economic Forum in Davos (screenshot)

Rutte onderstreepte dat het van vitaal belang is dat Rusland niet wint, omdat dit ertoe zou kunnen leiden dat president Poetin de leiders van Noord-Korea en China high-fives zou geven.
“We moeten echt een stap vooruit zetten en onze steun voor Oekraïne niet terugschroeven”, zei hij.
De NAVO-secretaris-generaal zei ook dat “de frontlinie de verkeerde kant op beweegt”.

De vlag

Vlag van Oekraïne (1992-heden)

De vlag van Oekraïne bestaat uit twee even brede horizontale banen van blauw en geel.

Er zijn voldoende aanwijzingen dat de kleuren blauw en geel van de vlag ver terug gaan, zelfs tot de 15e eeuw. De kleuren gaan er echter pas echt toe doen wanneer de twee keizerrijken waar Oekraïne onderdeel van uitmaakte (het Russische en het Oostenrijks-Hongaarse), ophouden te bestaan.

Ook in 1918/1919 lag Oekraïne (toen de West-Oekraïense Nationale Republiek) onder vuur, zoals op deze prent wordt weergegeven: een Russische bolsjewiek in het noorden, een Rus van het Witte Leger (anti-sovjet) in het oosten met de Russische vlag met dubbelkoppige adelaar, een Poolse soldaat (liggend) naast een Hongaarse (in het rood) in het westen en twee Roemeense soldaten in het zuiden; we zien in het midden een vroege afbeelding van de Oekraïense vlag, de tekst onderin luidt “Wereldvrede in Oekraïne” (publiek domein)

De West-Oekraïense Nationale Republiek gebruikt tussen 1918 en 1919 de blauw-gele vlag. De vlag wordt gecontinueerd  bij het samengaan van de twee Oekraïnes tot de Oekraïense Staat.

Tot aan 1949 heeft Oekraïne als Russische sovjet-republiek verschillende variaties van egaal rode vlaggen met de letters YCCP (Ukrayinskaya Sotsialisticheskaya Sovetskaya Respublika – oftewel Socialistische Sovjet Republiek Oekraïne) erop.

In 1949 krijgen alle Russische republieken een vlag-‘make-over’, variaties op de vlag van de Sovjet-Unie met eigen accenten. Die van Oekraïne heeft een blauwe balk aan de onderkant.

De grootste Oekraïense vlag meet 40 x 60 meter en weegt 300 kilo, hier zijn we die vlag vóór de oorlog in Charkov (fotograaf onbekend)

Vanaf 1990, dus nog vóór de onafhankelijkheid, wordt de blauw-gele vlag her en der al aarzelend waargenomen. Met het opnieuw zelfstandig worden, wordt de vlag officieel ingevoerd. Wettelijke status krijgt de vlag op 28 januari 1992.
De eerste vlag die ooit boven het Verchovna Rada (het Oekraïnse parlement) wapperde is nu in het parlementsmuseum te zien.

Het blauw in de vlag symboliseert de hemel, het geel de uitgestrekte tarwevelden.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA
De tentoongestelde ‘eerste’ vlag in het parlementsmuseum van Oekraïne (© rada.gov.ua)
Nog een foto van de ‘eerste’ vlag in een andere vitrine, in de hal van het parlement tentoongesteld, onder het toeziend oog van de toenmalige voorzitter van de Verchovna Rada, Andriy Parubiy (2016-2019) (© rada.gov.ua)
Nóg een groot exemplaar van de nationale vlag (foto: Angelina Shostak, Facebook)

Symbool

Sinds het begin van de Oekraïense oorlog op 20 februari 2022, is de nationale vlag een symbool van hoop en verzet geworden.

Oekraïense troepen met de nationale vlag (© mil.gov.ua)

Pitcairn – Bounty Day / Bounty-dag (1790)

Twee vlaggen vandaag. Vlag 1:

Pitcairn, in de Stille Oceaan, is het enige bewoonde eiland van de vijf Pitcairneilanden. De andere eilanden zijn Henderson, Ducie, Oeno en Sandy. De laatste twee zijn de boven de zeespiegel uitstekende delen van een en hetzelfde atol.

Kaart van de Pitcairneilanden (© Mikko Vedru)
bounty
Kapitein Bligh en de HMAV Bounty op een postzegel uit 1940

Ondanks dat Pitcairn maar 5 km² groot is, geniet het toch een behoorlijke bekendheid, omdat de bewoners afstammen van de muiters van de HMAV Bounty.
De muiterij op de Bounty vond plaats op 25 april 1789 na Tahiti te hebben aangedaan. Negentien man, waaronder de van tirannie beschuldigd kapitein Bligh werden midden op de oceaan overboord gezet in een sloep. De muiters keerden terug naar Tahiti.

mutiny
De muiterij op een postzegel uit 2014

Dankzij het zeemanschap van Bligh bereikte de sloep met de bemanning meer dood dan levend op 14 juni de Nederlandse kolonie Timor. Via Batavia (nu Jakarta) reisde Bligh vervolgens terug naar het Verenigd Koninkrijk.

Na verslag uitgebracht te hebben aan de admiraliteit, werd de HMS Pandora er op uitgestuurd om de muiters te gaan zoeken. Toen de Pandora in maart 1791 bij Tahiti aankwam, bleken zich daar 14 van de muiters te bevinden. Zij werden gevangen genomen. De overige muiters en enige Tahitiaanse mannen en vrouwen bleken ruim één jaar eerder met de Bounty vertrokken te zijn.

De Pandora zette zijn zoektocht voort in de Stille Oceaan. Op geen enkel eiland was een spoor van de overige muiters. Ze werden nooit gevonden. Pas in 1808 bleek waar ze waren gebleven, toen het Amerikaanse schip de Topaz Pitcairn herontdekte. Het eiland dat ten tijde van de muiterij al bekend was, bleek verkeerd op de zeekaarten te staan.
De enige muiter die nog in leven was, was John Adams, maar dankzij geboortes was er een kleine gemeenschap ontstaan.

hms blossom
HMS Blossom op een postzegel van 1988

Toen de HMS Blossom Pitcairn in 1825 aandeed, was muiter John Adams nog steeds in leven en deed zijn verhaal tegenover de kapitein, waaruit bleek dat na aankomst op Pitcairn de Bounty 23 januari 1790 in brand was gestoken, om ontdekking door de autoriteiten te voorkomen. Adams kreeg amnestie op zijn oude dag.

Pitcairn, de noordkust met zicht op Adamstown (screenshot uit een mini-documentaire van Tony Probst)

Op 30 november 1838 werd Pitcairn een Britse kolonie, de overige eilanden werden in 1902 geannexeerd en vormden daarmee als groep de Pitcairneilanden.
Heden ten dage bestaat de gehele bevolking uit zo’n 50 inwoners, die in de enige plaats op Pitcairn wonen: Adamstown (uiteraard tevens de hoofdstad).

Pitcairn, de zuidkust (screenshot uit een mini-documentaire van Tony Probst)

Gouverneur van Pitcairn is sinds 8 augustus 2022 de Britse Iona Thomas, tevens is zij de Britse Hoge Commissaris voor Nieuw-Zeeland en gouverneur van Samoa.
Vanwege de afgelegen ligging van Pitcairn, is de gouverneur zelden op het eiland en ze wordt dan ook vertegenwoordigd door een administrateur, (doorgaans) een eilandbewoner die de facto ook de eilandraad voorzit.
Sinds 3 april 2024 wordt deze functie uitgeoefend door Lindsy Thompson.
Alsof dat nog niet genoeg is heeft Pitcairn ook nog een burgemeester: sinds 1 januari 2023 is dat de oorspronkelijk in het Verenigd Koninkrijk geboren Simon Young.

De huidige adminstrateur van Pitcairn, Lindsy Thompson, tijdens haar beëdiging op 3 april 2024 (foto: X – @lindsy_uk)

Een leuk weetje is dat deze kleinste democratische gemeenschap ter wereld het homohuwelijk in 2015 invoerde, terwijl er momenteel geen homopaar te vinden is. Maar je kunt maar voorbereid zijn!

bounty day
Bounty Day op een postzegel uit 1978

Zoals we eerder zagen herinnert de 23e januari aan het in brand steken van de Bounty. Het hele gebeuren wordt door de eilanders nagespeeld, inclusief het verbranden van (kleine) replica’s van het schip. Daarna wordt er gefeest.

Het bevoorradingsschip de MV Silver Supporter (© visitpitcairn.pn)

Alleen het vaste bevoorradingsschip uit Nieuw-Zeeland, de MV Silver Supporter, doet Pitcairn ieder kwartaal aan.

De vlag

De vlag van Pitcairn is net als veel meer Britse overzeese territoria een zogenoemde blue ensign, een blauwe vlag met de Union Flag of Union Jack in het kanton. Op het uitwaaiende gedeelte is het wapen van Pitcairn afgebeeld.

vlag pitcairn

Voorstel en ontwerp voor de vlag werden in december 1980 ingediend. Na goedkeuring door Koningin Elizabeth II in april 1984 werd de vlag voor het eerst gehesen in mei 1984, bij het bezoek van gouverneur Sir Richard Stratton.

wapen pitcairn

Het wapen op de vlag is ouder dan de vlag zelf en dateert van 4 november 1969.
Het groene vlak op het schild is Pitcairn, het blauw de hemel erboven. Op het groene vlak zijn verder afgebeeld het anker van de Bounty en de scheepsbijbel.

Henderson Island (fotograaf onbekend)

Het schild wordt gedekt door een helm in grijs met daarachter een naar beneden hangende krans van geel en groen. De helm is op zijn beurt eveneens gedekt, en wel met een Pitcairnse kruiwagen in grijs en bladeren (in groen) en bloesem (in geel en rood) van een locale strandpopulier (Thespesia populnea).

Oeno Island (fotograaf onbekend)
Ducie Island (© Angela K. Kepler)