Het belangrijkste nieuws van de afgelopen week was ongetwijfeld de deal, op vrijdag 22 juli, die tussen Oekraïne en Rusland werd gesloten o.l.v. bemiddelaars Turkije en de Verenigde Naties.
Het voorziet in de uitvoer van graan, onder meer via veilige corridors, vanuit de geblokkeerde havens van Odessa, Chernomorsk en Yuzhne, naar verscheidene afzetgebieden, zoals een aantal Afrikaanse landen.
In de verschillende Oekraïense havens ligt zeker 20 miljoen ton graan op verscheping te wachten. Door de oorlog zijn mondiaal voedselprijzen gestegen en voedseltekorten ontstaan.
Miljoenen mensen in Afrika zijn afhankelijk van het Oekraïense graan.

De deal is de uitkomst van twee maanden moeizaam onderhandelen tussen de strijdende partijen. Hoe moeizaam bleek wel uit het feit dat de Oekraïense en Russische ondertekenaars niet met elkaar aan dezelfde tafel wilden zitten en dus ieder apart hun handtekeningen zetten, onder toeziend oog van VN-baas António Guterres, de Turkse president Recep Tayyip Erdoğan en de Turkse minister van Defensie Hulusi Akar.
Voor Rusland tekende de minister van Defensie Sergei Shoigu, voor Oekraïne de minister van Infrastructuur Oleksandr Koebrakov,

Raketaanval

Maar nog geen 24 uur na de ondertekening vuurde Rusland vier kruisraketten op de haven van Odessa af, waarvan er twee de infrastructuur van de haven troffen, terwijl de twee andere door de Oekraïense luchtafweer onschadelijk werden gemaakt.
Hoewel er brand uitbrak, zou de schade meevallen, volgens het Oekraïense parlementslid Oleksiy Gontsjarenko.

Diezelfde zaterdag ontkende Rusland elke betrokkenheid bij de aanval. Volgens de Turkse minister van Defensie, Hulusi Akar, lieten de Russen hem weten “dat ze absoluut niets met deze aanval te maken hadden en dat ze de kwestie zeer nauwkeurig bestudeerden”.
Dat Rusland glashard zat te liegen, bleek op zondag, toen er opeens een nieuwe verklaring kwam, via Maria Zakharova, de woordvoerster van het Russische ministerie van Buitenlandse Zaken: Rusland had wel degelijk raketten afgevuurd had op Odessa en dat met “een zeer nauwkeurige aanval” militaire infrastructuur in de haven had vernietigd, maar waar ze verder geen bewijs voor aanvoerde en wat Oekraïne ten stelligste ontkende.

Lange neus

De Oekraïense president Zelensky veroordeelde de raketaanval en sprak van “duidelijke Russische barbaarsheid” en een lange neus naar van de Russische president Poetin naar de onderhandelaars.
Volgens Oleg Nikolenko, woordvoerder van het Oekraïense ministerie van Buitenlandse Zaken, had de Russische president hiermee “in het gezicht gespuugd” van de V.N en Turkije en was daarmee de uitkomst van het graanakkoord mogelijk weer “gecompromitteerd.”

De Amerikaanse ambassadeur in Oekraïne, Bridget Brink, noemde de aanval schandelijk. “Het Kremlin maakt voedsel nog steeds onderdeel van de oorlog. Rusland moet hiervoor ter verantwoording worden geroepen.” 

De vlag

De vlag van Oekraïne bestaat uit twee even brede horizontale banen van blauw en geel.

Er zijn voldoende aanwijzingen dat de kleuren blauw en geel van de vlag ver terug gaan, zelfs tot de 15e eeuw. De kleuren gaan er echter pas echt toe doen wanneer de twee keizerrijken waar Oekraïne onderdeel van uitmaakte (het Russische en het Oostenrijks-Hongaarse), ophouden te bestaan.
De West-Oekraïense Nationale Republiek gebruikt tussen 1918 en 1919 de blauw-gele vlag. De vlag wordt gecontinueerd  bij het samengaan van de twee Oekraïnes tot de Oekraïense Staat.

Tot aan 1949 heeft Oekraïne als Russische sovjet-republiek verschillende variaties van egaal rode vlaggen met de letters YCCP (Ukrayinskaya Sotsialisticheskaya Sovetskaya Respublika – oftewel Socialistische Sovjet Republiek Oekraïne) erop.

In 1949 krijgen alle Russische republieken een vlag-‘make-over’, variaties op de vlag van de Sovjet-Unie met eigen accenten. Die van Oekraïne heeft een blauwe balk aan de onderkant.

Vanaf 1990, dus nog vóór de onafhankelijkheid, wordt de blauw-gele vlag her en der al aarzelend waargenomen. Met het opnieuw zelfstandig worden, wordt de vlag officieel ingevoerd. Wettelijke status krijgt de vlag op 28 januari 1992.
De eerste vlag die ooit boven het Verchovna Rada (het Oekraïnse parlement) wapperde is nu in het parlementsmuseum te zien.

Het blauw in de vlag symboliseert de hemel, het geel de uitgestrekte tarwevelden.

Symbool

Sinds het begin van de Oekraïense oorlog op 20 februari, is de nationale vlag een symbool van hoop en verzet geworden.