Vandaag wordt Chandrikapersad (Chan) Santokhi beëdigd als 10e president van Suriname.
Na de parlementsverkiezingen van 25 mei kwam de Vooruitstrevende Hervormings Partij (VHP) onder leiding van Santokhi als overwinnaar uit de bus, met 20 zetels. De Nationale Democratische Partij (NDP) van zittend president Desi Bouterse bleef steken op 16 zetels.
Santokhi vormde vervolgens met de andere oppositie-partijen een regeringscoalitie, waardoor er op één zetel na een tweederde meerderheid ontstond in het 51 zetels tellende parlement, de Nationale Assemblée.
Naast de VHP bestaat de coalitie uit de Algemene Bevrijdings- en Ontwikkelingspartij (ABOP) met 9 zetels, de Pertjaja Luhur (PL), 1 zetel en de Nationale Partij Suriname (NPS) met 3 zetels.

Op 7 juli werd Santokhi door 33 parlementariërs voorgedragen als kandidaat voor de verkiezing van het presidentschap. De oppositie, de NDP van Bouterse en de BEP (Broederschap in Eenheid en Politiek), besloten geen tegenkandidaat voor te dragen, waardoor Santokhi de enige gegadigde werd.
Vervolgens werd hij in de Nationale Assemblée door tweederde van de parlementariërs tot president gekozen voor een periode van vijf jaar.

De Assemblée koos ook een vice-president, geheel volgens verwachting werd dat ABOP-voorman Ronnie Brunswijk, de voormalige leider van het Junglecommando, die tussen 1986 en 1992 in de Binnenlandse Oorlog (de Surinaamse burgeroorlog) vocht tegen het regime van toenmalig legerleider Desi Bouterse.

Net als zijn grote rivaal Bouterse is Brunswijk in Nederland (én in Frankrijk) bij verstek veroordeeld voor cocaïnehandel. De rechtbank in Haarlem legde hem een gevangenisstraf van zes jaar op. Brunswijk heeft de beschuldigingen altijd ontkend, net als een bankoverval die hij tijdens de Binnenlandse Oorlog gepleegd zou hebben.

Brunswijk’s dubieuze verleden valt echter in het niet bij dat van vertrekkend president Bouterse.
Op 19 november 2019 werd de president na een jaren slepende procedure door de Surinaamse krijgsraad veroordeeld voor zijn rol bij de Decembermoorden in 1982, waarbij in Fort Zeelandia in Paramaribo 15 tegenstanders van zijn militaire regime werden gemarteld en daarna gefusilleerd.

Hij wordt ook als brein gezien achter de zogenaamde Moiwana-slachting in 1986, tijdens zijn strijd met het Junglecommando van Ronnie Brunswijk.
Troepen van het Surinaamse leger waren na een tip op zoek naar Brunswijk in het Oost-Surinaamse marron-dorp Moiwana, waar hij een huis bezat.
Hij werd echter niet aangetroffen. Minstens 39 dorpelingen die niet wilden of konden vertellen waar Brunswijk zich ophield, werden doodgeschoten.

Daarnaast is Bouterse in 1999 in Nederland tot elf jaar gevangenisstraf veroordeeld voor betrokkenheid bij een drugstransport uit 1997, waarbij 474 kg cocaïne in de haven van Stellendam werd onderschept, waarna Europol een arrestatiebevel tegen hem uitvaardigde.
Zoals we weten is hij nooit gearresteerd, omdat hij als president (sinds 2010) Suriname nauwelijks verliet en als hij al afreisde was dat naar landen waarvan hij wist dat hij er niet opgepakt zou worden, zoals China en Cuba.

Vandaag slaat Suriname een nieuwe bladzijde om als Chan Santokhi geïnstalleerd wordt als president.
Santokhi heeft een lange carrière bij de politie achter de rug als politie-inspecteur, hoofd van de landelijke recherche, commissaris van politie en hoofd van de justitiële dienst van het Korps Politie Suriname.
Vanaf 2005 was hij minister van Justitie en Politie, onder zijn bewind werd de criminaliteit in Suriname hard aangepakt. Vanaf 2010 tot nu was hij parlementslid namens de VHP, de partij waarvan hij in 2011 tevens voorzitter werd.

De beëdiging van vandaag zal vanwege de coronacrisis zonder publiek plaatsvinden. Eerdere presidentswisselingen vonden plaats in de Anthony Nesty-sporthal, maar vandaag zal dat in een daarvoor opgetrokken tent op het Onafhankelijkheidsplein zijn.

Ook de gebruikelijke volksreceptie is komen te vervallen. Wel maken president Santokhi en vice-president Brunswijk ’s middags een rijtoer door Paramaribo en het aangrenzende district Wanica.

Naast de installatie van president en vice-president worden vandaag 17 nieuwe ministers beëdigd.

De vlag

De vlag van Suriname werd ingevoerd op 25 november 1975, de dag dat het land onafhankelijk werd van Nederland. Voor het ontwerp was een wedstrijd uitgeschreven waarvoor meer dan 270 inzendingen binnenkwamen. Geen van deze ontwerpen werd uiteindelijk gekozen. Wel kwamen verschillende onderdelen van verschillende inzenders uiteindelijk terug in de vlag.

De gele ster in het midden staat voor eenheid en hoop. De twee groene en één rode baan staan voor de kleuren van de politieke partijen die ten tijde van de onafhankelijkheid aan de macht waren. Het rood staat tevens voor de liefde. De twee witte stroken daartussen staan voor gerechtigheid en vrijheid.

Over de positie van de ster ontstond nog enige discussie. Uiteindelijk werd gekozen voor een placering met twee punten naar beneden, of zoals toenmalig president John Ferrier het zei: “Met beide benen stevig op de grond”.

Om kort nog iets te zeggen over de vorige vlag van Suriname: deze was in gebruik tussen 29 december 1954 (tekening van het Statuut voor het Koninkrijk der Nederlanden*) en 25 november 1975.

Deze vlag was wit met vijf vijf-puntige sterren in een ellips, verbonden door een zwarte lijn. De kleuren van de sterren stonden voor de verschillende bevolkingsgroepen: zwart voor de Creolen, bruin voor de Indiërs, geel voor de Chinezen, rood voor de Indianen en wit voor de blanke Europeanen.

Het ontwerp was van politicus en bosbouwkundige Frank Essed (1919-1988).

*Het Statuut voor het Koninkrijk der Nederlanden was een staatshervorming waarbij 3 verschillende koninkrijksdelen (Nederland, Suriname en de Nederlandse Antillen) gelijkwaardige partners werden. Alleen Nederlands Nieuw-Guinea bleef buiten het statuut.