Bij onafhankelijkheid van Litouwen denken we waarschijnlijk al snel aan de recente geschiedenis, toen het land zich in 1990 onafhankelijk verklaarde van de Sovjet-Unie. Dat is echter niet waar deze dag voor staat, het gaat hier om de onafhankelijkheid van 1918. Litouwen is eeuwenlang een speelbal geweest van allerlei machtswisselingen. Vanaf 1795 komt Litouwen onder Russisch bestuur.
Tijdens de Eerste Wereldoorlog werd Litouwen door Duitse troepen bezet (1915). In het machtsvacuüm wat tijdens de Russische Revolutie in 1918 ontstaat, zien de Litouwers hun kans schoon en roepen de onafhankelijkheid uit. Het ‘nieuwe’, bolsjewistische Rusland erkent de soevereiniteit op 12 juni 1920 met het Verdrag van Moskou. In 1921 volgt toetreding tot de Volkenbond, de voorloper van de Verenigde Naties. De Litouwse vrijheid zou tot 1939/1940 duren. Vijftig jaar van eerst Duitse en later Russische bezetting volgen.
In 1988 mocht Litouwen tijdens de perestrojka zijn oude vlag weer invoeren, en twee jaar later volgde de onafhankelijkheid.
Vlaggen van Litouwen als Sovjet-republiek, links: 1940-1953 / rechts: 1953-1988
De vlag
Vlag van Litouwen (1918-1940 en 1989-heden)
De Litouwse vlag is het ontwerp van 1918, tijdens de lange bezetting onderdrukt, maar in 1990 opnieuw ingevoerd. De vlag is een horizontale driekleur in geel, groen en rood. Historische betekenis hebben de kleuren, behalve het rood, eigenlijk niet.
Het geel staat voor het rijpende graan en verworven vrijheid. Het groen symboliseert de bossen, het geloof en de hoop. Het rood staat voor vaderlandsliefde (vergoten bloed), maar is tevens een verwijzing naar de kleur van het Litouwse staatswapen. Dit wapenschild is rood en laat een zilveren ridder met geheven zwaard, gezeten op een paard zien.
Wapen van Litouwen (Vytis) / Het wapen op een 2-euromunt / Alternatieve staatsvlag
Het wapen, Vytis genaamd, is al bekend sinds 1366. Als nationaal symbool is het ook afgebeeld op alle Litouwse euromunten en zelfs als alternatieve staatsvlag niet onbekend, voornamelijk in gebruik bij de overheid.
Afgelopen woensdag is volgens de Oekraïense strijdkrachten een groot Russisch landingsschip, de Caesar Koenikov, voor de kust van de door Rusland bezette Krim tot zinken gebracht.
De Caesar Koenikov (Russisch: Tsezar Kunikov), een landingsschip van de Ropucha-klasse, op archiefbeeld in de Bosporus (screenshot)
De 112 m lange Ceasar Koenikov had een bemanning van 87 en kon tanks, wapentransporten en honderden manschappen vervoeren.
De Caesar Koenikov met open boegdeuren voor aan- en afvoer (screenshot)
Volgens lokale sociale media waren er woensdagochtend vroeg krachtige explosies te horen, die erop leken te wijzen dat het schip ten zuiden van de stad Jalta was getroffen. Het Oekraïense inlichtingendirectoraat heeft daarop een video vrijgegeven waarin te zien is dat drones het schip aanvallen, waarna er een krachtige explosie te zien is. Volgens het directoraat ging het hier om Oekraïense Magura V5-zeedrones, die een snelheid van 42 zeemijl (77 km) per uur kunnen halen.
De Caesar Koenikov in de vroege ochtend van woensdag, net vóór de eerste inslag (screenshot)
Het directoraat liet via Telegram weten dat de Caesar Koenikov zodanige schade opliep dat het begon te zinken. Het voegde eraan toe dat de aanval plaatsvond bij de Krim-kustplaats Alupka, net ten westen van Jalta, in de Oekraïense territoriale wateren, door een eenheid genaamd Group 13, waarvan het logo ook in de videobeelden te zien is.
De eerste ontploffing na een drone-inslag (screenshot)
Er was geen bevestiging van de Russische marine over het tot zinken brengen van het landingsschip, alleen dat zes Oekraïense drones waren vernietigd. Ook het Kremlin gaf geen commentaar op het incident.
Een grote vuurbal torent boven de Caesar Koenikov uit na de inslag (screenshot)
Russische militaire bloggers ontkenden niet dat de Caesar Koenikov was geraakt, maar voegden er wel aan toe dat de bemanning het had overleefd. Het Russische leger rapporteert zelden grote verliezen en de Russen vertrouwen voor informatie op een handvol populaire bloggers. Volgens onbevestigde berichten zou admiraal Viktor Sokolov, commandant van de Russische Zwarte Zee-vloot inmiddels ontslagen zijn.
Buitenlandse financiële en andere hulp
NAVO-secretaris-generaal Jens Stoltenberg heeft gewaarschuwd dat het onvermogen van de VS om voortgezette militaire hulp aan Oekraïne goed te keuren nu al gevolgen heeft op het slagveld, hoewel hij verwacht dat het Congres uiteindelijk een hulppakket zal goedkeuren. De Republikeinen in het Huis van Afgevaardigden houden een buitenlands hulppakket van $ 95 miljard voor Kiev tegen.
Naast de € 50 miljard die de EU twee weken geleden toezegde, is er ook een praktische coalitie gevormd, de zogenaamde ‘drone-coalitie’. Nederland vormt samen met Oekraïne, het Verenigd Koninkrijk en Letland een samenwerkingsverband waarbij er geïnvesteerd gaat worden in nieuwe drones en drone-technieken voor de strijd tegen Rusland. De bedoeling is dat waarschijnlijk een dezer dagen de drone-coalitie onder de NAVO-paraplu definitief in de verf wordt gezet, waarbij een kostenberaming wordt gemaakt en een verdeelsleutel zal worden vastgesteld, om de kosten onderling te verdelen.
Het front
Ondertussen heeft Rusland de aanvallen op Oekraïense steden voortgezet. Na maanden van hevige gevechten lijken Russische troepen dichtbij de ruïnes van Avdiivka te zijn, waar de vrieskou zijn tol eist bij de Oekraïense troepen.
Nu de Russische invasie het einde van het tweede jaar nadert, wordt de stemming onder de Oekraïense verdedigers somberder, terwijl uitputting, frustratie over een tekort aan wapens en de wetenschap dat er geen snelle militaire overwinning zal komen, allemaal hun tol eisen. Na maanden van strijd lijkt de het Russische leger dichtbij een omsingeling van de ruïnes van Avdiivka te zijn.
‘Tsarentrein’
Volgens de Amerikaanse denktank Institute for the Study of War heeft Rusland de afgelopen maanden gewerkt aan een opmerkelijke barrière, 6 km bij de frontlijn vandaan. Het gaat om een lange rij treinwagons (circa 2.100 stuks) tussen de bezette steden Olenivka en Volnovakha, over een lengte van 30 km.
Russische troepen zijn naar verluidt in juli 2023 begonnen met het samenstellen van de trein. Het Kremlin is waarschijnlijk van plan deze barrière te gebruiken als verdedigingslinie tegen toekomstige Oekraïense offensieven. De ellenlange treinbarrière heeft inmiddels de bijnaam ‘tsarentrein’ gekregen.
De vlag van Oekraïne bestaat uit twee even brede horizontale banen van blauw en geel.
Er zijn voldoende aanwijzingen dat de kleuren blauw en geel van de vlag ver terug gaan, zelfs tot de 15e eeuw. De kleuren gaan er echter pas echt toe doen wanneer de twee keizerrijken waar Oekraïne onderdeel van uitmaakte (het Russische en het Oostenrijks-Hongaarse), ophouden te bestaan.
Ook in 1918/1919 lag Oekraïne (toen de West-Oekraïense Nationale Republiek) onder vuur, zoals op deze prent wordt weergegeven: een Russische bolsjewiek in het noorden, een Rus van het Witte Leger (anti-sovjet) in het oosten met de Russische vlag met dubbelkoppige adelaar, een Poolse soldaat (liggend) naast een Hongaarse (in het rood) in het westen en twee Roemeense soldaten in het zuiden; we zien in het midden een vroege afbeelding van de Oekraïense vlag, de tekst onderin luidt “Wereldvrede in Oekraïne” (publiek domein)
De West-Oekraïense Nationale Republiek gebruikt tussen 1918 en 1919 de blauw-gele vlag. De vlag wordt gecontinueerd bij het samengaan van de twee Oekraïnes tot de Oekraïense Staat.
Tot aan 1949 heeft Oekraïne als Russische sovjet-republiek verschillende variaties van egaal rode vlaggen met de letters YCCP (Ukrayinskaya Sotsialisticheskaya Sovetskaya Respublika – oftewel Socialistische Sovjet Republiek Oekraïne) erop.
In 1949 krijgen alle Russische republieken een vlag-‘make-over’, variaties op de vlag van de Sovjet-Unie met eigen accenten. Die van Oekraïne heeft een blauwe balk aan de onderkant.
De grootste Oekraïense vlag meet 40 x 60 meter en weegt 300 kilo, hier zijn we die vlag vóór de oorlog in Charkov (fotograaf onbekend)
Vanaf 1990, dus nog vóór de onafhankelijkheid, wordt de blauw-gele vlag her en der al aarzelend waargenomen. Met het opnieuw zelfstandig worden, wordt de vlag officieel ingevoerd. Wettelijke status krijgt de vlag op 28 januari 1992. De eerste vlag die ooit boven het Verchovna Rada (het Oekraïnse parlement) wapperde is nu in het parlementsmuseum te zien.
Het blauw in de vlag symboliseert de hemel, het geel de uitgestrekte tarwevelden.
Vlagblog 