Saint-Pierre et Miquelon is de verzamelnaam voor een groep van acht eilanden voor de kust van het Canadese Newfoundland. Het is een Frans overzees gebiedsdeel, het enige wat rest van de ooit omvangrijke bezittingen van Frankrijk in Noord-Amerika. Het grootste eiland is Miquelon, wat met een landengte is verbonden met het onbewoonde Langlade. Miquelon had in 2011 624 inwoners. Saint-Pierre hoewel kleiner, is het hoofdeiland met de gelijknamige hoofdstad, 5.888 inwoners in hetzelfde jaar.

De eilanden werden ‘ontdekt’ op 21 oktober 1520 door de Portugese zeevaarder João Álvares Fagundes. Zestien jaar later, op 15 juni 1536 claimt de Franse ontdekkingsreiziger Jacques Cartier, zeilend op de Grande Hermine, de eilanden voor de Franse koning François I. Vanaf 1604 vestigen zich vissers uit Normandië, Bretagne en Baskenland op de eilanden. In 1713 lijft het Verenigd Koninkrijk de eilanden in en voegt ze bij Nova Scotia, maar na het einde van de Zevenjarige Oorlog, in 1763, worden de eilanden opnieuw Frans.

Heden ten dage vormt de visserij nog steeds de belangrijkste vorm van inkomsten voor deze kleine gemeenschap.

De vlag

De vlag is nooit officieel vastgesteld en strict genomen is de Franse vlag de officiële vlag. Dat weerhield de eilandbewoners er natuurlijk niet van een eigen vlag te ontwerpen.

De indeling is interessant, want de vlag vertoont drie kantons aan de vluchtzijde, onder elkaar. De kantons bestaan uit drie vlaggen. Het zijn van boven naar beneden de vlaggen van Baskenland, Bretagne en Normandië. Het grootste gedeelte van de vlag wordt ingenomen door een schip in geel (of goud) op een blauw veld, varend richting de mastzijde, met golven eronder. Dit schip is de Grande Hermine, het schip van Jacques Cartier.

De vlag is gebaseerd op het wapen van de eilanden, waarbij de drie kantons boven de voorstelling met het schip geplaatst zijn en dat rond 1933 ingevoerd is.