Morgen is het Remembrance Day in het Verenigd Koninkrijk, vandaag Remembrance Sunday, wat is het verschil?
Remembrance Day herdenkt specifiek het einde van de Eerste Wereldoorlog in 1918.
Na het einde van de Tweede Wereldoorlog in 1945 werd er nagedacht of er een speciale herdenkingsdag moest komen of dat het samengevoegd moest worden met de al bestaande Remembrance Day.

Voorstellen voor data waren bijvoorbeeld 8 mei (VE Day), 6 juni (D-Day), 15 augustus (VJ Day), 3 september (de oorlogsverklaring aan Duitsland van 1939) en zelfs 15 juni (de ondertekening van de Magna Carta in 1215).

Bernard Griffin, de aartsbisschop van Westminster stelde voor om de tweede zondag van november Remembrance Sunday te noemen ter herdenking van beide wereldoorlogen, een suggestie die in januari 1946 door het ministerie van Binnenlandse Zaken werd onderschreven, waarbij tevens de 11e november als Remembrance Day gehandhaafd zou worden.
In juni van dat jaar kondigde premier Clement Attlee in het Lagerhuis aan dat de regering van mening was dat dit standpunt aanbevelingswaardig was voor alle delen van het land.
Aldus geschiedde, waardoor er in het Verenigd Koninkrijk twee herdenkingsdagen, met twee bijna gelijkluidende namen vlak na elkaar vallen.

Remembrance Sunday onderscheidt zich van Remembrance Day doordat er ook een centrale herdenking met de leden van de koninklijke familie in het centrum van Londen plaatsvindt, bij het oorlogsmonument The Cenotaph in Whitehall.
Net als bij Remembrance Day begint deze ceremonie om 11.00 uur met twee minuten stilte.
Daarna begint het leggen van kransen, de eerste twee door Koning Charles en de Prins van Wales (William), gevolgd door andere hoogwaardigheidsbekleders.
Na gebeden en het volkslied marcheren duizenden militairen en ex-militairen langs The Cenotaph.

Screenshots van de plechtigheid

Naast Londen vinden er ook herdenkingen plaats in de hoofdsteden van de andere landen, zoals bij Scottish National War Memorial, in Edinburgh op het terrein van Edinburgh Castle, het Welsh National War Memorial in Cardiff en bij het Northern Ireland War Memorial en Cenotaph in Belfast op het terrein van het stadhuis van Belfast.

De vlag

De vlag is een samenvoeging van drie verschillende vlaggen, die van Engeland (een rood St. George’s Cross op een wit veld), die van Schotland (een wit St. Andrew’s Cross op een blauw veld) en Ierland (een rood St. Patrick’s Cross op een wit veld).

De Engelse vlag gaat in ieder geval terug tot zeker 1277 en stamt uit de tijd van de Kruisvaarders. De Schotse vlag wordt voor het eerst genoemd in 1165. De Ierse vlag (die staat voor het gehele eiland) staat bekend als St. Patrick’s Saltire en stamt van rond 1780.

Combinatie

De drie vlaggen kwamen niet in één keer tezamen. Toen in 1603 Engeland en Schotland één monarch gingen delen (maar wel onafhankelijke koninkrijken bleven), werd er een vlag ontworpen die de twee gebieden samen vertegenwoordigde. In 1606 kwam er een vlag uit de bus rollen die de Schotse en Engelse vlaggen combineerde. Toen in 1801 Ierland een onderdeel van het Engels/Schotse koninkrijk werd St. Patrick’s Saltire toegevoegd, en daarmee was de huidige unievlag geboren.

Het enige deel van het koninkrijk wat niet in de vlag is vertegenwoordigd, is Wales. De reden daarvoor is dat Wales door Engeland in 1282 werd geannexeerd en door de Laws in Wales Acts van 1535-1542 officieel onderdeel werd van Engeland. Toen de eerste versie van de unievlag  werd ingevoerd in 1603, was er dus geen reden om Wales daarop te representeren.

Voorrang

Wat wel eens over het hoofd wordt gezien is dat de vlag een een onder- en bovenkant heeft! Zeker bij onofficieel gebruik wordt hij nogal eens ondersteboven gehangen. De correcte positie van de vlag is die waarbij de bredere diagonale witte streep aan de broekingszijde (bij de mast) boven de rode diagonaal gepositioneerd is. De reden daarvoor is dat de witte diagonaal van het Schotse St. Andrew’s Cross officieel ‘voorrang’ krijgt boven het Ierse St. Patrick’s Cross!

Daartegenover staat een totaal andere uitleg: namelijk dat de onregelmatige vormen van het schuinkruis op het wit een banistieke verfijning is, om te voorkomen dat men zou zeggen dat het Ierse kruis op het Schotse kruis ligt, of omgekeerd. Dat is natuurlijk een veel sympathiekere uitleg, want zo wordt er niemand ‘voorgetrokken’, maar toch is de eerste versie de officiële!