Twee vlaggen vandaag. Vlag 1:

Bachmoet

Na een strijd van tien maanden claimt de Wagner-groep, het Russische huurlingenleger, dat het Bachmoet in handen heeft. Hoewel dat voor het grootste deel van de verwoeste stad lijkt op te gaan, zijn er nog steeds Oekraïense troepen in het meest westelijke stukje van Bachmoet.

Eén dag na de claim van de Wagner-groep, afgelopen zaterdagavond, liet de Russische president Poetin weten dat ‘de bevrijders’ staatsmedailles tegemoet kunnen zien.
Het Kremlin keek erg naar de verovering uit: sinds vorig jaar zomer boekten de Russen nauwelijks nog enige terreinwinst. De stad is inmiddels het bloedigste strijdtoneel van de oorlog, waar zeker tienduizenden (volgens sommigen zelfs honderdduizenden) Russen en Oekraïeners het leven lieten.

Hoewel Bachmoet volgens de meeste Westerse militaire analisten strategisch gezien weinig belang heeft, denken de Russen daar anders over. Zij zien de stad als een belangrijke opstap in de ‘bevrijding’ van de Donbas-regio, waarbij de steden Slovjansk en Kramatorsk nu ‘aan de beurt’ zijn.

Een woordvoerder van de gezaghebbende Amerikaanse denktank Institute for the Study of War liet weten dat Bachmoet de Russische troepen geen operationeel terrein oplevert om aanvalsoperaties op te zetten, noch een sterke positie om zich te verweren tegen Oekraïense tegenaanvallen.
Daar komt bij dat Oekraïense troepen de noord- en zuidflank rondom Bachmoet onder controle hebben, waardoor de stad dus deels is omsingeld.

Belgorod

In de Zuid-Russische stad en gelijknamige oblast Belgorod (niet ver van de Oekraïense stad Charkov) werden eerder deze week invallen uitgevoerd door twee gewapende Russische anti-Poetin-groeperingen, die volgens het Kremlin vanuit Oekraïne de Russische grens zouden zijn overgestoken.
Er zouden gevechten zijn uitgebroken tussen deze groepen en Russische veiligheidstroepen, waarna volgens Rusland de meeste aanvallers werden verjaagd, terwijl ruim zeventig strijders zouden zijn gedood.

Wat de invallen zelf betreft: die waren zeker niet grootscheeps, het zou gaan om twee tanks, één gepantserd troepentransportvoertuig en nog zo’n tien kleinere gepantserde voertuigen.
Aan Russische zijde zouden minstens twee soldaten zijn omgekomen bij een mortieraanval op een kazerne. Ook zouden er tien burgers gewond zijn geraakt en vier pantservoertuigen zijn vernietigd.

De aanvallen werden opgeëist door het Russische Vrijwilligerskorps (RVK) en het (tot voorheen onbekende) Legioen Vrijheid van Rusland (LVR). Deze laatste groepering stelt op haar website onder het kopje “Waar vechten we voor?”, onomwonden:

“In tegenstelling tot de agenda van het Kremlin, is Oekraïne niet onze vijand. Onze vijand zijn dieven, moordenaars en oorlogsmisdadigers die aan de macht zijn in Rusland, die een meedogenloze oorlog ontketenden voor hun eigen voordeel.
Daarom zijn we van plan om, na de volledige terugtrekking van Russische troepen uit heel Oekraïne, naar het Kremlin te gaan en deze bende moordenaars en plunderaars uiteen te drijven. En dan – om een ​​nieuw vrij Rusland op te bouwen”.

En onder het kopje “Hoe zien wij de toekomst?”

“De criminele oorlog in Oekraïne moet eindigen met de overwinning van Oekraïne. Daarna zal er onvermijdelijk een verandering komen in het regime van moordenaars en plunderaars in Rusland zelf. We zullen de oorlogsmisdadigers van het Kremlin verantwoordelijk stellen voor het ontketenen van bloedige conflicten met buurlanden”.

Oekraïne zegt niets met de groeperingen te maken te hebben, maar een woordvoerder liet wel weten dat het de activiteiten met interesse volgt.

Rusland liet later beelden zien van achtergelaten en beschadigde militaire voertuigen, waaronder Amerikaanse Humvees. De Amerikanen ontkennen echter elke betrokkenheid bij deze acties.
Enkele Oekraïense militaire experts en bloggers opperden dat de beelden door de Russen in scène zijn gezet.

Overigens weerspreekt Ilja Ponomarev van het LVR dat Rusland alle opstandelingen zou hebben verjaagd. Hoewel het niet te verifiëren valt, zegt hij dat zijn groepering controle heeft over een grensstrook van 40 kilometer.

Zelensky

De Oekraïense president Zelensky heeft ook de afgelopen week weer het nodige gereisd om ervoor te zorgen dat de aandacht voor de oorlogssituatie in zijn land niet verslapt.

Hij bezocht eerst de top van de Arabische Liga in Jeddah, Saoedie-Arabië, waar hij een toespraak hield ten overstaan van de vertegenwoordigers van 22 Arabische landen, waaronder ook de Syrische president Assad, die jarenlang persona non grata was, maar nu opnieuw welkom werd geheten door voorzitter Saoedie-Arabië, in de persoon van kroonprins (en feitelijk leider) Mohammad bin Salman al-Saoed, die verantwoordelijk wordt gehouden voor de moord op de Saoedische journalist Jamal Khashoggi.

Daarna reisde hij door naar Japan, waar hij te gast was bij de G7-top in Hiroshima. Naast de Westerse leiders ontmoette hij ‘in de zijlijn’ ook de Indonesische president Joko Widodo.
Bij verschillende overleggen spraken de bondgenoten opnieuw hun steun uit voor Oekraïne en ook was er overleg in kleiner comité, zoals tussen Zelensky en de Amerikaanse president Biden.

Na de voorzichtig positieve houding twee weken geleden van Nederland, België en Denemarken om F-16’s aan Oekraïne te leveren, was er goed nieuws voor Zelensky. Als leverancier van de F-16’s moest de V.S. formeel toestemming geven voor zo’n transactie en die kwam er.

Het Verenigd Koninkrijk, dat zelf geen F-16’s gebruikt, sloot zich al eerder bij de de drie landen aan voor technische aangelegenheden en trainingen.
De Deense waarnemend minister van Defensie, Troels Lund Poulsen, liet dinsdag weten dat zijn land vanaf juli klaar is om Oekraïense piloten te ontvangen en te trainen met de gevechtsvliegtuigen.

De vlag

De vlag van Oekraïne bestaat uit twee even brede horizontale banen van blauw en geel.

Er zijn voldoende aanwijzingen dat de kleuren blauw en geel van de vlag ver terug gaan, zelfs tot de 15e eeuw. De kleuren gaan er echter pas echt toe doen wanneer de twee keizerrijken waar Oekraïne onderdeel van uitmaakte (het Russische en het Oostenrijks-Hongaarse), ophouden te bestaan.

De West-Oekraïense Nationale Republiek gebruikt tussen 1918 en 1919 de blauw-gele vlag. De vlag wordt gecontinueerd  bij het samengaan van de twee Oekraïnes tot de Oekraïense Staat.

Tot aan 1949 heeft Oekraïne als Russische sovjet-republiek verschillende variaties van egaal rode vlaggen met de letters YCCP (Ukrayinskaya Sotsialisticheskaya Sovetskaya Respublika – oftewel Socialistische Sovjet Republiek Oekraïne) erop.

In 1949 krijgen alle Russische republieken een vlag-‘make-over’, variaties op de vlag van de Sovjet-Unie met eigen accenten. Die van Oekraïne heeft een blauwe balk aan de onderkant.

Vanaf 1990, dus nog vóór de onafhankelijkheid, wordt de blauw-gele vlag her en der al aarzelend waargenomen. Met het opnieuw zelfstandig worden, wordt de vlag officieel ingevoerd. Wettelijke status krijgt de vlag op 28 januari 1992.
De eerste vlag die ooit boven het Verchovna Rada (het Oekraïnse parlement) wapperde is nu in het parlementsmuseum te zien.

Het blauw in de vlag symboliseert de hemel, het geel de uitgestrekte tarwevelden.

Symbool

Sinds het begin van de Oekraïense oorlog op 20 februari, is de nationale vlag een symbool van hoop en verzet geworden.