Nadat Duitsland vorige week na lang aarzelen het licht op groen zette voor de levering van Leopard-tanks (en de V.S. onmiddellijk volgde met een toezegging voor Abrams-tanks), ligt de volgende wens van Oekraïne op tafel: gevechtsvliegtuigen.

Afgelopen dinsdag liet Yuriy Ihnat, woordvoerder van de Oekraïense luchtmacht, middels nieuws-website Ukrainska Pravda, weten dat het land zo’n 200 multifunctionele gevechtsvliegtuigen (zoals de F-16) nodig heeft.
Volgens Ihnat heeft Rusland vijf à zes maal zoveel gevechtsvliegtuigen dan Oekraïne. De Russische MiG’s die Oekraïne nu gebruikt (nog van vóór de onafhankelijkheid van 1991) zijn inmiddels wel aan vervanging toe.

Levering hiervan ligt echter nog gevoeliger dan de tanks. De Amerikaanse president Biden wil er vooralsnog niet aan: hij is bang dat levering de oorlog verder zou kunnen doen escaleren, zodanig dat inzet van kernwapens door het Kremlin, nadrukkelijker op tafel zou kunnen komen.
Ook het Verenigd Koninkrijk houdt vooralsnog de boot af als het om gevechtsvliegtuigen gaat.

Maar niet iedereen in de NAVO denkt er zo over: de Franse president Macron sluit een levering niet uit, maar voegde er voorzichtigheidshalve wel aan toe dat hij de oorlog niet nog verder op de spits wil drijven en een zou eventuele levering de verdediging van het Franse grondgebied niet in gevaar mogen brengen.
Ook de Poolse premier Mateusz Morawiecki sluit niets uit, maar maakte hetzelfde voorbehoud als president Macron.

Wapenpakket

Gisteren werd officieus bekend dat de V.S. Oekraïne een nieuw wapenpakket ter waarde van twee miljard dollar zou willen leveren, waarin ook GLSDB-raketten zitten.
De afkorting staat voor Ground Launched Small Diameter Bomb, het is een nieuw raketsysteem dat doelen tot 150 km afstand kan bereiken.

Het reikt weliswaar minder ver dan het raketsysteem ATACMS (Army Tactical Missile System) dat Oekraïne graag zou krijgen (bereik 300 km), maar GLSDB heeft in ieder geval een dubbel zo groot bereik dan wat het land nu heeft. De prijs per stuk is $ 40.000.
De twee miljard dollar komt uit een fonds dat speciaal voor de oorlog in Oekraïne is opgericht.
Zoals gezegd: het bericht is officieus, maar de verwachting is dat er deze week nog een officiële aankondiging komt.

Raketaanvallen

De laatste Russische raketaanvallen (wellicht een reactie op de levering van tanks aan Oekraïne door het Westen) richtten de nodige schade aan: in de noordoostelijke stad Charkov, werd zondag een flatgebouw getroffen, waarbij een vrouw om het leven kwam en drie gewonden vielen. De schade aan het oudere woonblok is zo aanzienlijk, dat bewoning niet meer mogelijk is.

Diezelfde zondag moest ook de zuidelijke stad Cherson het ontgelden: er vielen drie doden en zes gewonden.

Het front – Vuhledar

Hevige gevechten zijn al geruime tijd gaande rondom en in Vuhledar, een industriestadje van (voor de oorlog) ruim 14.000 inwoners, ten zuiden van Donetsk.

De gevechten, raket- en drone-aanvallen zijn zo hevig dat de plaats onbewoonbaar is geworden.
Hoewel Rusland claimt Vuhledar in handen te hebben, wordt dat ontkend door Oekraïne: militair woordvoerder Sergiy Cherevaty hield van de week vol dat er nog fel wordt gevochten.

Het lijkt erop dat Rusland koste wat het kost een groter deel van de Donbas onder controle wil krijgen. De hele regio werd vorig jaar na een nep-volksraadpleging door het Kremlin geannexeerd, hoewel men slechts tweederde van het gebied daadwerkelijk in handen heeft.

Volgens Oleksiy Danilov, secretaris van de Nationale Veiligheid en Verdedigingsraad van Oekraïne, is Rusland bezig met de voorbereiding voor een nieuwe aanval op 24 februari, de datum van de invasie van vorig jaar.
Datzelfde geluid valt te horen bij de gezaghebbende Amerikaanse denktank Institute for the Study of War. Het instituut stelt vast dat de Russen bezig zijn met een serie ‘ontregelende’ aanvallen aan het front, “…om Oekraïense troepen te verspreiden en af te leiden, om zo voorwaarden te creëren voor een beslissende offensieve operatie.”

De vlag

De vlag van Oekraïne bestaat uit twee even brede horizontale banen van blauw en geel.

Er zijn voldoende aanwijzingen dat de kleuren blauw en geel van de vlag ver terug gaan, zelfs tot de 15e eeuw. De kleuren gaan er echter pas echt toe doen wanneer de twee keizerrijken waar Oekraïne onderdeel van uitmaakte (het Russische en het Oostenrijks-Hongaarse), ophouden te bestaan.
De West-Oekraïense Nationale Republiek gebruikt tussen 1918 en 1919 de blauw-gele vlag. De vlag wordt gecontinueerd  bij het samengaan van de twee Oekraïnes tot de Oekraïense Staat.

Tot aan 1949 heeft Oekraïne als Russische sovjet-republiek verschillende variaties van egaal rode vlaggen met de letters YCCP (Ukrayinskaya Sotsialisticheskaya Sovetskaya Respublika – oftewel Socialistische Sovjet Republiek Oekraïne) erop.

In 1949 krijgen alle Russische republieken een vlag-‘make-over’, variaties op de vlag van de Sovjet-Unie met eigen accenten. Die van Oekraïne heeft een blauwe balk aan de onderkant.

Vanaf 1990, dus nog vóór de onafhankelijkheid, wordt de blauw-gele vlag her en der al aarzelend waargenomen. Met het opnieuw zelfstandig worden, wordt de vlag officieel ingevoerd. Wettelijke status krijgt de vlag op 28 januari 1992.
De eerste vlag die ooit boven het Verchovna Rada (het Oekraïnse parlement) wapperde is nu in het parlementsmuseum te zien.

Het blauw in de vlag symboliseert de hemel, het geel de uitgestrekte tarwevelden.

Symbool

Sinds het begin van de Oekraïense oorlog op 20 februari, is de nationale vlag een symbool van hoop en verzet geworden.